Της Μαρίας Μαυροειδή
Και καθώς το ημερολόγιο δείχνει 6 Ιουνίου δάκρυα έρχονται στα μάτια. Οι δύσκολες στιγμές του παρελθόντος όσο και αν γίνονται προσπάθειες να ξεχαστούν υπάρχουν ώρες που σου σημαδεύουν τη ζωή και σε επιστρέφουν σε εκείνες τις μέρες που θέλεις να ξεχάσεις τελείως . Και όμως όσο κι αν προσπαθείς δεν τα καταφέρνεις. Οι ιστορίες που έχεις ακούσεις από ανθρώπους που έρχονται αντιμέτωποι με πρόβλημα υγείας, τα βιώματα από ανθρώπους τους οικογενειακού σου περιβάλλοντος, οι ατελείωτες ώρες αναμονής στην αίθουσα χημειοθεραπείες για το ραντεβού με τη ζωή, είναι στιγμές που σου προκαλούν συγκίνηση και αφήνουν τους λυγμούς εύκολα να απελευθερωθούν. Ιστορίες που αναφέρονται σε ότι αφορά τα θέματα της υγείας μας, τα οποία θεωρώ τα πιο σημαντικά προβλήματα της ζωής και στους αγώνες που δίνουν καθημερινά άνθρωποι κάθε ηλικίας για να στεφθούν οι νικητές της ζωής. Σίγουρα η ζωή είναι γεμάτη δυσκολίες αλλά σε θέματα υγείας όλες οι δυσκολίες για μένα φαίνονται μικροπροβλήματα. Αν έχουμε υγεία όλα τα άλλα αντιμετωπίζονται. Ημέρα συγκίνησης η σημερινή για εκείνους τους ανθρώπους που ήρθαν αντιμέτωποι με τον καρκίνο, έδωσαν μάχη, κατέβαλαν τον δικό τους προσωπικό αγώνα ,και τελικά επιβίωσαν . Η δύναμη της ψυχής ,το σωματικό σθένος υπερίσχυσε και βγήκαν οι νικητές της ζωής. Ημέρα επιζώντων του καρκίνου και ημέρα μνήμης για εκείνους τους ανθρώπους ανεξαρτήτου ηλικίας που ενώ έδωσαν τη δική τους μάχη τελικά δεν τα κατάφεραν.
Ευχή όλων μας να είναι πάντα όλοι οι άνθρωποι καλά να μην έρθουν ποτέ ξανά αντιμέτωποι με ανίατες ασθένειες και η λέξη καρκίνος να αναφέρεται μονάχα στο ζωδιακό κύκλο.
