Τοῦ Διονύση Μακρῆ
“Ἄντε καὶ στὰ δικά μας!” Γεμίζει ὁ οὐρανὸς ἀπὸ νέα φῶτα ποὺ περιχορεύουν μέσα στὸ μέγα καὶ ἄπλετον φῶς! Τοῦτος ἐδῶ, εἶναι στήλη φωτὸς καθ’ ὅτι καὶ ἐδῶ ἐχρημάτισε Στύλος τῆς Ἐκκλησίας! Τὸν κατέταξε ὁ Θεὸς μὲ τοὺς ὁμολογητές, κοντὰ στὸν Ἅγιο Μάξιμο.
Ἔλαβε στεφάνι ἀπλανοῦς διδασκάλου καὶ ὁμολογητοῦ. Ἦταν ὁμολογητὴς τῆς δυνάμεως τῆς πίστεως καὶ σύγχρονος μάρτυρας. Κατέδειξε εὐθαρσῶς καὶ ἀπαθῶς τὶς πλάνες τῆς Δύσεως, τὶς ἐπιπτώσεις τῆς κατάκτησης ἀπὸ τοὺς Φράγκους τοῦ Πατριαρχείου τῆς Ρώμης. Αἰτιολόγησε πῶς διεκόπη καὶ ὡς ἀλληλοδιαδοχὴ ἡ Ἀποστολικὴ συνέχεια στὸ ἐκφρακευμένο σύστημα τοῦ Βατικανοῦ, ἀφοῦ ὁ Ὀρθόδοξος Πάπας ἐκρεουργήθη καὶ ἀντ’ αὐτοῦ ἐπεβλήθη πρόσωπο ἀχειροτόνητο μυστηριακῶς καὶ ἄγευστο τῆς παραδόσεως ἐμπειρικῶς.
Πρόσωπο ἐμβόλιμο ἀπὸ τὶς καλένδες τῆς φραγκοσύνης γιὰ νὰ εἶναι καὶ εὔχρηστο στὴν ὑλοποίηση τῶν προγραμματισμῶν τῆς χειραγωγημένης ἀπ’ αὐτοὺς νέας χριστιανοσύνης! Κατονόμασε ἀπροκάλυπτα τὴν φοβερὴ αἵρεση τοῦ Παπισμοῦ ὡς πολιτικὸ-οἰκονομικὴ ὀργάνωση μὲ θρησκευτικὴ ἐπένδυση. Καὶ ἀνέδειξε τὸν ἀτίμητο ἁγιοπνευματικὸ πλοῦτο τῆς ὀρθοδοξίας ὡς τὴ μοναδικὴ πνευματικὴ τροφὴ τοῦ λιμώττοντος πληρώματος τῆς ὑφηλίου!
Τρόμαξε γιὰ τὴν γοητεία ποὺ ἀσκεῖ στοὺς πρωτεύθυνους τῆς Ἐκκλησίας «τῶν τοῦ Χριστοῦ πενήτων», τῆς μόνης Ἐκκλησίας ἤτοι τῆς Ὀρθοδόξου, ἡ κοσμικὴ λαμπρότητα καὶ ἡ ἐξουσιαστικὴ λαγνεία τοῦ Βατικανοῦ… Πιὸ πολὺ ἔφριξε ἀπὸ τὴν ἐκκλησιαστικὴ ἐπωνυμία ποὺ τῆς ἔδωσε ἡ ἐσχάτως συγκροτηθεῖσα καινοτόμος σύνοδος τοῦ Κολυμβαρίου.
Προέβαλλε τὸ ἡσυχαστικὸ ὑπόβαθρο τῆς Ρωμηοσύνης καὶ μὲ πόνο ψυχῆς στηλίτευσε κάνοντας τεκμηριωμένες ἐπιστημονικὲς ἀναγωγὲς στὶς δέλτους τῆς ἱστορίας καὶ ἐπιστρατεύοντας ἀδιάσειστα ἁγιοπατερικὰ ἐπιχειρήματα, τὴν νόθευση τῆς παραδόσεώς μας ἀπὸ τὸν ἠθικισμὸ καὶ τὸν ἀμοραλισμὸ τῆς Δύσεως.
Ἔλεγε ὅτι ἡ ἠθικὴ στοὺς Ὀρθοδόξους δὲν εἶναι ἡ ἐπιδερμικὴ στιλπνότητα τῆς ψυχῆς ἀλλὰ ἡ ἐνδογενὴς ἀσκησο-μυστηριακή της ἀναγέννηση.
Ὑποστήριζε ἀκόμη, ὅτι ἐπειδὴ ἡ Δύση ἀπεμπόλησε τὸν ἡσυχασμὸ γι’ αὐτὸ κατέληξε στὸν ἐκχυδαϊσμὸ … Λυσσοῦν λόγω εὐσεβοφανοῦς ἀνάσκητης βιοτῆς στὴν Δύση τὰ πάθη τῆς ἀτιμίας…Τὸ ἴδιο γίνεται καὶ σ’ ἐμᾶς, σὲ ὅσους ἔχουν ὀρθόδοξη ἐπωνυμία καὶ δυτικόφερτη νοοτροπία. Ἀγαποῦσε τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο, ὡς εὐσεβῆ πηγὴ τοῦ Γένους, ἀλλὰ πονοῦσε ἀφάνταστα γιὰ τὴν οἰκουμενιστικὴ του μετάλλαξη καὶ τὴν Ἀθηναγορικὴ-Βαρλααμικὴ προβληματικὴ καὶ πρακτικὴ ποὺ υἱοθέτησε τὰ τελευταῖα χρόνια.
Ὁ Οἰκουμενισμὸς –ἔλεγε- συντίθεται ἀπὸ τρία στοιχεῖα: Τὸν σχολαστικισμό, τὸν ἀγαπισμὸ καὶ τὸν δογματικὸ μινιμαλισμό. Θεωρεῖ αὐτὴ ἡ Παναίρεση τὰ δόγματα, ὄχι ὡς καρπὸ θεωρίας τοῦ Θεοῦ, ὄχι ὡς κατάθεση τῆς ἐμπειρίας τῶν θεουμένων, ποὺ ὁριοθετοῦν τὴν ἀλήθεια ἀπὸ τὴν πλάνη καὶ τροχιοδρομοῦν ἀπλανῶς τὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας στὴν προσοικείωση τῆς σωτηρίας, ἀλλὰ ἐναντιθέτως τὰ ἐκλαμβάνει ὡς χονδροειδῆ ἔκφραση ἐγκεφαλικῆς ἰδεοληψίας, ποὺ μπορεῖς νὰ τὰ κρατήσεις, ὡς μουσειακὰ ἐκθέματα στὸ ντουλάπι τῆς ἱστορίας γιατί δὲν ἔχουν καμιὰ σωτηριολογικὴ βαρύτητα καὶ ἀξία. Γι’ αὐτὸ καὶ τοὺς εἶναι ἄχρηστα τὰ δόγματα, πέραν αὐτοῦ τοῦ FILIOQUE, ποὺ εἶναι προϊόν τῆς δυτικῆς φεουδαρχικῆς νομοτέλειας καὶ ἂν ἐκλείψει, καταπίπτει ὅλο τὸ σαθρὸ οἰκοδόμημα τῆς παπικῆς κακοδοξίας!
Τὰ τρία αὐτὰ στοιχεῖα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἐπιβάλλονται μὲ τὴ βία καὶ τὸν ἐτσιθελισμό.
Γι’ αὐτὸ καὶ ὑποφέρει ἡ Ὀρθόδοξη Ἀνατολὴ ἀπὸ τὴν ἐνσυνείδητη φθοροποιὸ δράση τῶν πολιτικῶν «μισσιοναρίων» τῆς Νέας Τάξης Πραγμάτων καὶ τὸ «σουλτανικὸ» δίκαιο τῆς σύγχρονης θεσμικῆς ἔκφρασης τοῦ Φαναρίου. Αὐτὸς εἶναι ὁ μεγάλος Μεταλληνός!
Ἐπειδὴ χτύπησε ἀνελέητα τὸν ἄρχοντα τοῦ σκότους, τὸν ἐκδικήθηκε κατὰ παραχώρηση Θεοῦ ὁ διάβολος μὲ σωρεία σωματικῶν καὶ οἰκογενειακῶν χτυπημάτων!
Ἦταν ὁ ἱστορικὸς ποὺ προσμέτρησε ἐπακριβῶς τὰ πνευματικὰ ὀφέλη ἀπὸ τὴν μαρτυρικὴ περίοδο τῆς τουρκοκρατίας καὶ ἀνέδειξε τὴν φθοροποιὸ ἐπίδραση τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Διαφωτισμοῦ, τοῦ ἀλλοτριωμένου κοραϊσμοῦ καὶ ὅλων τῶν ἐπίγονων τῆς φραγκικῆς θανατηφόρου νεοπλασίας ποὺ ἐξαπλώθηκε ἐπικινδύνως καὶ στὸ χῶρο τῆς Ἀνατολῆς, κυρίως μετὰ τὴ Γαλλικὴ Ἐπανάσταση. Κάποιος εἶδε, τὴν ἀγγελοΰμνητη, τὴν πανηγυρικὴ καὶ φαντασμαγορική του ἄνοδο!
Ἀνέβαινε μὲ ἰλιγγιώδη ταχύτητα γιατί τὸν εἵλκυε τὸ τρισήλιον φῶς!
Τὸ ἐθεολόγησε παλαμικῶς ἐδῶ, τὸ ἀπολαμβάνει πληθωρικῶς ἐκεῖ.
Κατέβηκαν καὶ τὸν ὑπεδέχθησαν ὁ Γέρων Ἐφραὶμ ὁ Φιλοθεΐτης καὶ ὁ Γέρων Φιλόθεος Ζερβάκος!
Ἔγινε χαμὸς σ’ αὐτὴν τὴ συνάντηση!
Πῶ, Πῶ, πῶ…
Ἂν ἤξεραν, ἂν ἔβλεπαν οἱ ἄνθρωποι»!
Ἡ ἀνωτέρω ἀναφορὰ ἀπὸ χαριτωμένο σύγχρονο γέροντα ἀσκητή, σκιαγραφεῖ ἐν συντομία, τὸ θεολογικὸ ἔργο ἑνὸς ἀγωνιστῆ τῆς πίστεως, σύγχρονο ὁμολογητή, ταπεινὸ λειτουργό τοῦ Ὑψίστου καὶ θαυμάσιο ἄνθρωπο, τὸν π. Γεώργιο Μεταλληνό, ὁ ὁποῖος ἐκδήμησε πρὸς Κύριον σὲ ἡλικία 79 ἐτῶν, τὴν 19η Δεκεμβρίου!
Πηγή: orthodoxia.gr