Τό ξωκκλήσι τοῦ Προφήτη Ἠλία στο Αγιοφάραγγο, ὁ (μακαριστός πλέον) π. Θεόδωρος τό ἔκτισε μέ το αἶμα του, ἀφοῦ νερό δέν εἶχε.
Ὅσο χρειαζότανε τό ἀνέβαζε ἀπό το πηγάδι τοῦ Ἅι Ἀντώνη, μέχρι την κορυφή πού διάλεξε να κτίσει.
Ἕνα χρόνο τό ἔκτιζε, πέντε ἀνθρώπους χωροῦσε, καί λειτουγήθηκε πρώτη φορά στήν ἑορτή τοῦ Προφήτη, τό 2005.
Ἀσκήτευε ἐκεῖ, στόν παλιό ἱερό τόπο, γιά να μήν ξεχνοῦμε τούς ἁγίους πού ζήσανε δίπλα στο Αγιοφάραγγο καί σέ ὅλα τα βουνά τῆς Ράξου.
Τόν ἐπόμενο χρόνο εἶχε βοηθό ἕνα γάιδαρο, τον Σαχτούρη, κι’ ἀνέβασε ὑλικά ἀπό το ποτάμι.
Ἔκτισε τρία κελλάκια ὅσο τα δικά μας λουτρά, να κοιμάται ὅποιος ξωμένει χειμώνα.
Λίγο πιό μετά με την βοήθεια τοῦ κόσμου, στελιώθηκε μιά μικρή κουζίνα γιά καφέ, κι’ ἕνας χῶρος νἀ μπαίνουμε στήν γιορτή τοῦ ἁγίου να μήν μᾶς κεντᾶ ἡ κάψα.
Καί γιορτάζαμε τόν ἅγιο με πολλή χαρά τρία τέσσερα χρόνια. Δόξα σοι ὁ Θεός.
Μά τοῦ στείλανε τοῦ παππούλη χαρτί ἀπό δικαστήριο νά φύγει ἀπό τήν κορυφή, γιατί ἤτανε ἀλλονοῦ ὁ τόπος, καί ὄχι τοῦ Προφήτη Ἠλία.
Καί ἔφυγε ὁ π. Θεόδωρος καί πῆγε σέ μια ἄλλη κορυφή πιό ψηλή, νά τόν βλέπει ἀπό μακριά.
Στό Κεφάλι.
Ἐκεῖ, μέ τούς ἁγίους Παρθένιο καί Εὐμένιο καί τόν Τίμιο Σταυρό.
Δέν πέρασε πολύ καιρός και βρεθήκανε γκρεμισμένα τα κελλάκια.
Ἐμεῖς ξανακάναμε την ἑορτή τοῦ ἁγίου με χαλασμένα τα κελλιά.
Δυό χρονιές.
Μά ἤθελαν νά διώξουνε τόν ἅγιο τελείως ἀπό τήν κορυφή.
Μέ λοστούς ἐσκάψανε τα θεμέλια τοῦ ναοῦ και τόν γκρεμίσανε.
Καί πλακώθηκαν οἱ εἰκόνες μαζί μέ τα ἅγια.
Πήγανε ἀπό το μοναστήρι καί τα μαζέψανε, να μήν βρέχονται, κι’ οὔτε να τά βλέπει ὁ ἥλιος να κλαίει.
Λένε πώς θέλουνε νά στέσουνε ἀνεμογεννήτριες κι’ ἐκεῖ καί τούς πείραζε ἅγιος.
Δεν ξέρω ἄν ἤτανε ἄνθρωποι ὅποιοι τά κάνανε, ὁ Θεός να τούς δώσει μετάνοια.
Πηγή: http://palimpsiston.blogspot.gr/
