Κείμενο – Φωτογραφίες: Γεώργιος Χουστουλάκης
Μπορεί να μου πει κάποιος, πως για τη παραλία έχει πάρει μεγάλη ομπρέλα, έχει δυο καρέκλες πτυσσόμενες πάντα στο αμάξι σου, έχει ψάθες, έχεις τη τσάντα παραλίας με πετσέτες μέσα, τα μαγιό, στεγνά ρούχα, κρύο νεράκι, σταυρόλεξα, τα κινητά, τους φραπέ, τα τσιγάρα, αντηλιακό, και δε συμμαζεύεται!
Κι όμως πήγε ανοργάνωτος!
Να ποιος πήγε οργανωμένος!
Ήρθε μια παρέα στη παραλία που ήμασταν στην Αυλίδα, και έστησαν τις δικές τους ψάθες, αλλά δυο κυρίες της παρέας, δεν μπήκαν στο νερό! Τουλάχιστον αμέσως.
Η μία κυρία ήταν ξανθιά, 40 χρόνων περίπου λεπτή, που έμοιαζε ξένη. Κρατούσε ένα σακουλάκι, και στο χέρι της, και στο οποίο φόρεσε αντί γάντι, μια λεπτή νάιλον σακούλα.
Είδα με έκπληξη, που μάζευε διάφορα σκουπιδάκια, από το χώρο που βρισκόταν! Η άλλη κοπέλα της παρέας, κρατούσε ένα πήλινο κύπελλο, μάλλον γιαουρτιού, και μάζευε αποτσίγαρα και τα έβαζε σε αυτό το κουτί!
Πήγαν τριγύρω, και μετά επέστρεψαν και έδειχναν η μια στην άλλη τι μάζεψαν!
Όταν είδα τις κοπέλες τι κάνουν, έριξα και εγώ μια ματιά στο χώρο που βρισκόμουν καθισμένος στη καρέκλα μου για να στεγνώσω. Τι είδα; Πολλά αποτσίγαρα, πάρα πολλά όμως, καλαμάκια από φραπέ, καπάκια γκαζόζας, χαρτάκια διάφορα, αποδείξεις κλπ!
Δεν κόμπλαραν τα κορίτσια με το να μαζεύουν τα σκουπίδια, και έτσι η μια με το κυπελάκι τράβηξε προς τα πάνω, και η ξανθιά ερχόταν προς τα μένα, και στο πέρασμά της δεν άφηνε τίποτα από σκουπίδι!
Εγώ «πήρα το μήνυμα» και δεν έχασα καιρό! Έσκυψα και άρχισα να μαζεύω ότι γόπα και σκουπίδι βρισκόταν στο χώρο μου, και τα έκανα ένα σωρουλάκι στην άκρη του δρόμου!
Πάνω από πενήντα γόπες, τέσσερα καλαμάκια, μια απόδειξη, ένα χαρτάκι τσαλακωμένο, όλα στο σωρουλάκι!
Όταν με πλησίασε η κοπέλα, τη κοίταξα και της είπα:
-Σας έχω και εγώ εδώ μια μικρή δουλίτσα!
Είπε «ευχαριστώ» η γυναίκα, και με το χέρι που φορούσε τη σακούλα για γάντι, τα μάζεψε και έριξε κι αυτά στη σακούλα της! Στη συνέχεια προχώρησε μέχρι το τέλος της παραλίας!
Δεν είναι ντροπή, είναι σεβασμός!
Κάποιοι άνθρωποι δεν σκέφτονται μονάχα τον εαυτό τους, βλέπουν πιο μακριά! Δεν ντρέπονται να καθαρίσουν την παραλία, όπως ίσως ντρέπεσαι εσύ, και ο λόγος;
α\ Σέβονται το περιβάλλον.
β\ Σέβονται τον εαυτό τους.
γ\ Σέβονται και εσένα αλλά και τα μικρά παιδάκια που παίζουν στην άμμο!
Εσύ χώνεις τα αποτσίγαρά σου στην άμμο, και νομίζεις πως το παιδάκι που χοροπηδά με τα πόδια του, το κύμα ή η βροχή, δεν θα τα ξεθάψει όλα και να τα φάει στη μάπα το κάθε αθώο παιδάκι! Χώρια το θέαμα για όλους εμάς αλλά και για τον τουρισμό μας!
Την από πάνω μέρα που ξαναπήγα στο ίδιο σημείο για μπάνιο, η παραλία ήταν σχεδόν καθαρή. Οι κοπέλες είχαν αφήσει τη σακούλα με τα σκουπίδια που μάζεψαν στη ρίζα ενός δένδρου, και το κυπελάκι κάτω, κοντά στον κορμό, για τα αποτσίγαρα!
Δεν έφτανε μονάχα αυτό, έγραψαν και μια πινακίδα
«Παρακαλώ τα αποτσίγαρά σας στα πήλινα δοχεία»
Προφανώς, είχαν καθαρίσει και άλλες παραλίες, και είχαν αφήσει και εκεί πήλινα δοχεία!
Όλοι μπορούμε να έχουμε στη τσάντα για τη παραλία, και δυο τρείς νάιλον σακούλες, και για τα υπάρχοντα σκουπίδια, πλαστικά, χαρτάκια καλαμάκια αποτσίγαρα κλπ, αλλά για τα σκουπίδια τα δικά μας! Έτσι θα ήμαστε οργανωμένοι! Κι αν μας δει κάποιος τουρίστας, σίγουρα θα νοιώσει πως ήρθε στον πολιτισμό!
