Κείμενο – ελαιογραφία: Γιώργος Παναγιωτάκης
Οι φετινές καιρικές συνθήκες έφεραν στη μνήμη μου παλιότερες εποχές, τότε που η ανομβρία ήταν ένας εφιάλτης για το Λασιθιώτη καλλιεργητή.
Αυτόν τον εφιάλτη προσπαθούσαν να ξορκίσουν οι άνθρωποι με την προσευχή που κάποιες φορές έπαιρνε τη μορφή μιας πάνδημης τελετής, τη λιτανεία.
Η λιτανεία μπορεί να ήταν πανλασιθιώτικη, τοπική, μονοήμερη ή πολυήμερη.
Η πιο σημαντική ξεκινούσε από το μοναστήρι της Παναγίας της Κρουσταλλένιας, έκανε το γύρο του Οροπεδίου Λασιθίου και κατέληγε στη μέση του κάμπου, στην εκκλησία του Αη Γιάννη.
Την πομπή αποτελούσαν, οι σημαντηράδες, τα εξαπτέρυγα, οι εικόνες απ’ όλα τα χωριά, οι ιερείς, οι ψάλτες και ακολουθούσαν οι πιστοί που νήστευαν όσο διαρκούσε η λιτανεία.
Η πομπή σταματούσε στα χωριά και σε κάποια άλλα σημεία για να ψαλλεί μια παράκληση και κατέληξε στον Αη Γιάννη για μιά τελευταία δέηση.
Ακολούθως οι πιστοί με τους ιερείς και τις εικόνες σχημάτιζαν μια μικρή πομπή και επέστρεφαν στην εκκλησία του χωριού τους.
(Ελαιογραφία 100Χ70 εκ.)
