Του Ζαχαρία Καψαλάκη
Μνήμες ξύπνησαν χθες με τους διορισμούς των εκπαιδευτικών…
Θυμήθηκα τα δικά μας!
Τότε που οι διορισμοί των εκπαιδευτικών ήταν διαφορετικοί από τους σημερινούς.
Θυμάμαι, Σεπτέμβρης 1982.
Τα σχολεία είχαν ξεκινήσει!
Ο Σεπτέμβρης πήγαινε προς το τέλος του και εμείς σε αναμμένα κάρβουνα.
Έλεγαν για διορισμούς δασκάλων, αλλά διορισμούς δε βλέπαμε.
Και εκεί προς 25 του Σεπτέμβρη, μάθαμε ότι θα ανακοινωθούν οι διορισμοί.
Και ανακοινώθηκαν, αλλά εμείς που θα μάθουμε που πάμε;
Μόνο από τις εφημερίδες.
Τους διορισμούς δεν τους είχαν προλάβει οι πρωινές Αθηναϊκές εφημερίδες και έπρεπε να περιμένουμε το μεσημέρι που κυκλοφορούσαν στο Ηράκλειο οι απογευματινές.
Ποιος όμως είχε την υπομονή ως το μεσημέρι;
Έτσι, πρωί πρωί την επόμενη τη στήνω μαζί με τη Μαρία, έξω από το Πρακτορείο του Αθηναϊκού Τύπου στο Ηράκλειο.
Δεν ήθελαν να μου δώσουν εφημερίδα, γιατί απαγορευόταν να κυκλοφορήσει πριν το μεσημέρι.
Τους παρακάλεσα να κρατήσουν την εφημερίδα και να πάρω εγώ μόνο τις σελίδες με τους διορισμούς, όπως και έγινε.
Κόψαμε τις σελίδες, και με την αγωνία στο ζενίθ, βγήκαμε έξω από το κτήριο.
Τις απλώσαμε στο καπό ενός αυτοκινήτου και αρχίσαμε να ψάχνουμε.
Το πετύχαμε το όνομα!
Πρώτος διορισμός Δυτική Αττική…
Το βράδυ παίρνω το πλοίο, κατεβαίνω Πειραιά και πάω Ελευσίνα που ήταν το Γραφείο Εκπαίδευσης…
Βρίσκω τον Προϊστάμενο και μετά από διαλογική συζήτης (έντονη σε κάποια σημεία) με έστειλε Μέγαρα που του ζήτησα.
Αυτός ήθελε να με στείλει σε μονοθέσιο, αλλά είχα μωρό το Μιχάλη και χωρίς αυτοκίνητο…
Πρώτος διορισμός 8ο Δημοτικό Σχολείο Μεγάλων.
Με Διευθύντρια την Κυρία Γεωργία (ο Θεός να την αναπαύσει), ένα υπέροχο άνθρωπο…
Βρήκα σπίτι, επέστρεψα στο Ηράκλειο, πήρα την οικοσκευή με ένα φορτηγό, την οικογένειά μου και επιστρέψαμε στα Μέγαρα…
Ένα πολύ – πολύ όμορφο ταξίδι στην εκπαίδευση μόλις είχε ξεκινήσει.
Και ήμουν 23 χρόνων τότε…
Ίσως το ομορφότερο της ζωής μου!
(Η φωτογραφία από την πρώτη μου χρονιά στο 8ο Δημοτικό Σχολείο Μεγάρων. Ευχαριστώ τη Βασιλική που μου την έστειλε…)
