Γράφει η Εύα Kαπελλάκη – Κοντού*
Σήμερα Μ. Τρίτη και όλοι μας, με εσωτερική προσευχή και κατάνυξη, προσπαθούμε να φτάσουμε στο Άγιο Πάσχα. Προσπαθούμε να δείξουμε πως διανύουμε την Άγια και Μεγάλη Εβδομάδα με τα ήθη και τα έθιμα των ημερών.
Βλέπουμε στο διαδίκτυο – το παράθυρο στον κόσμο – οι οικογένειες μονιασμένες να δημιουργούν εντός των τοίχων της Εστίας αλλά δεν βλέπουμε τους παππούδες και τις γιαγιάδες – αυτοί που έχουν – πού είναι; Μόνοι τους; Πώς περνάνε την καθημερινότητα και τον βομβαρδισμό των ειδήσεων; Πώς διαχειρίζονται τον φόβο τους; Αναρωτήθηκε κανείς;
Αυτοί χωρίς δεύτερο λόγο απομονώθηκαν – βάσει εντολής για να σώσουν και να σωθούν- αλλά μόνο το σαρκίο τους όχι την ψυχή τους! Γιατί φυσικά δεν υπολογίστηκε στην προσπάθεια της εύλογης διάσωσης ούτε το παράπονο, ούτε η ανησυχία, ούτε ο φόβος που σ’ αυτές τις ηλικίες είναι έκδηλος!
Άκουσα σε ραδιοφωνική εκπομπή πως ένας γέροντας είχε πάνω από τρεις εβδομάδες ν’ ακούσει να χτυπά το τηλέφωνό του στην προσωπική του απομόνωση – για τη σωτηρία του – πήγε στο πλησιέστερο κατάστημα να ρωτήσει γιατί δεν χτυπά το τηλέφωνό του, μήπως έχει βλάβη; Και του απάντησαν πως όλα ήταν καλά δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα!…
Ας είμαστε λοιπόν Άνθρωποι στα πλαίσια της λογικής αυτές τις άγιες ημέρες και με σύνεση αλλά και με νάματα ψυχής στους γεννήτορές μας, ή στους παππούδες και γιαγιάδες που μας μεγάλωσαν και να μην τους αφήσουμε στον ωκεανό της θλίψης και του φόβου! Πάντα στα πλαίσια της λογικής και της καθοδήγησης για να μην περάσουμε στην αντίπερα όχθη υπερβάλοντας!
Όσοι τους έχουμε, ας τους προσέχουμε λοιπόν και με ευλάβεια και προσοχή ας σκύψουμε στα συναισθήματα, που διάχυτα κατακλύζουν όλους μας αυτές τις ημέρες!
* Η κ. Εύα Kαπελλάκη – Κοντού είναι Εκπαιδευτικός και αρθρογράφος Lettere Classiche dell’ Universita’ degli studi di Napoli “Federico II”.
