Γράφει ο Γιώργος Μαμάκης*
Γεννήθηκα μια μέρα του Φλεβάρη.
Χιονισμένη!
Από τότε, η μάνα μου επαναλαμβάνει μονότονα ότι το χιόνι φέρνει…ευτυχία.
Πολλά χρόνια μετά, Φλεβάρη πάλι, παίζω όλη μέρα με το χιόνι που αδιάκοπα έπεφτε τις προηγούμενες μέρες στο Οροπέδιο Λασιθίου..
Και νιώθω ευτυχία!
Νιώθω μια παράξενη ηρεμία!
Το λευκό φως του χιονιού επιδρά περίεργα πάνω μου.
Γαληνεύει, φωτίζει, καθαίρει τα πάντα.
Η σιωπή του ηχεί βελούδινα.
Το χιόνι μου φέρνει ευτυχία.
Μου φέρνει στιγμές που σε κάνουν να νιώθεις άτρωτος και αθάνατος.
Μου χαρίζει λεπτά ησυχίας και περισυλλογής και ώρες μοναχικές.
Μου κάνει παρέα.
Το κοιτάζω έτσι, αγνό και απάτητο, να σκεπάζει όλες τις σκοτεινές μας σκέψεις και αλήθειες.
Να σταματά για λίγο τις δραστηριότητές μας και να σιωπούμε.
Να μας θυμίζει την αλήθεια της φύσης.
Το χιόνι είναι ευτυχία… μόνο όμως όταν είσαι ήδη ευτυχισμένος…
Και είναι τότε που η λευκότητά του απλά το μεταβάλλει σε θαύμα που εξωραΐζει και απλοποιεί τον κόσμο…
* Ο Γιώργος Μαμάκης είναι Δάσκαλος και πρώην Σχολικός Σύμβουλος Λασιθίου
