«Δε φοβάμαι τίποτα, δεν ελπίζω τίποτα, είμαι λέφτερος»… έλεγε ο Νίκος Καζαντζάκης.
Κάποιοι δε σεβάστηκαν, όμως, ούτε το ανάστημα του σπουδαίου Κρητικού λογοτέχνη, ούτε έναν χώρο ιερό.
Όλοι οι Κρητικοί και ιδιαίτερα οι Ηρακλειώτες ανεβαίνουν με δέος στο Μαρτινέγκο για να βρεθούν με αυτό τον τρόπο κοντά στον άνθρωπο που μας κάνει όλους να αισθανόμαστε περήφανοι που ήταν και ο ίδιος Κρητικός.
Στην κηδεία του, είχε γίνει κάτι το πρωτοφανές για τον τόπο μας, χιλιάδες κόσμου πραγματοποίησε πομπή για να πει το τελευταίο «αντίο».
Χρόνια μετά, κανείς δε φανταζόταν ότι θα βρισκόταν κάποιος- ή κάποιοι- τόσο βέβηλος που θα έσπαγε τον ξύλινο σταυρό που έχει τοποθετηθεί στον τάφο του.
Οι εικόνες προκαλούν θλίψη αλλά και οργή και όλοι ζητούν, αφενός ο αίτιος να βρεθεί και αφετέρου η ζημιά να αποκατασταθεί όσο γίνεται πιο γρήγορα.
Γιατί ο Καζαντζάκης δεν αξίζει τέτοια μεταχείριση, δεν είναι αυτό το «ευχαριστώ» που του οφείλουμε… Μόνο «συγγνώμη» μπορούμε να ψελλίσουμε που δεν τον προστατεύσαμε αρκετά…
Πηγή: cretalive.gr
