Της Αιμιλίας Ψαρουδάκη και της Ελένη Βλατάκη
Σήμερα έχουμε πένθος. Όλο το χωριό πενθεί. Υπάρχει νεκρική σιγή. Έχει σταματήσει ο χρόνος. Δεν υπάρχει τίποτα άλλο παρά μόνο ο αποχωρισμός σου, αγαπημένε μας παπά Μανώλη. Τόσο αναπάντεχα, σε διάλεξε ο Θεός να πας μαζί του!!!!
Δεν περιμέναμε ποτέ ότι θα ερχόταν αυτή η στιγμή τόσο γρήγορα και με αυτόν τον ξαφνικό τρόπο.
Κανείς δεν μπορεί να πιστέψει ότι είμαστε εδώ σήμερα για σε αποχαιρετίσουμε αγαπημένε μας παπά Μανώλη. Δικέ μας παπά, άνθρωπέ μας. Κάθε ένας από εμάς, έχει προσωπική σχέση, μαζί σου. Δεν είσαι απλά ο ιεράρχης του χωριού, είσαι ο φίλος, ο αδερφός, ο πατέρας. Τίποτα δεν θα είναι το ίδιο στην ενορία και σε όλο το χωριό με τον απροσδόκητο αποχαιρετισμό σου.
Σαράντα χρόνια, ζήσαμε μαζί. Σαράντα ολόκληρα χρόνια, κομμάτι της ζωής μας, της οικογένειάς μας, της καρδιάς μας. Είσαι κομμάτι από τα κύτταρα που εμπεριέχονται στις αναμνήσεις μας. Χιλιάδες αναμνήσεις, φεύγουν μαζί με σένα αγαπημένε μας παπά Μανώλη. Στις χαρές μας και στις λύπες μας πάντα ήσουν μπροστά. Δεν υπάρχει άνθρωπος συγχωριανός που να μην φέρει κάτι από εσένα γιατί εσύ μας κρατούσες όλους μέσα στην καρδιά σου, τόσο ταπεινά, τόσο απλά, τόσο αθόρυβα.
Κανείς δεν ήξερε το μέγεθος της προσφοράς σου, στα θέματα που δεν φαίνονται. Γιατί ερχόσουν αθόρυβα σε κάθε σπίτι και γινόσουν ένα με τον πόνο ή την χαρά μας. Η προσφορά σου που δεν ήθελες ποτέ να μαθευτεί. Καθένας από εμάς κρύβει ένα μυστικό, μιας προσφοράς, μιας κουβέντας, υλικής συναισθηματικής, πνευματικής……
Ήσουν και θα είσαι το σημείο αναφοράς μας, η πυξίδα μας, ο μπροστάρης!!!!
Τι θα κάνουμε χωρίς εσένα; Δεν είναι μόνο τα χρόνια που μεγάλωσες μαζί μας. Δεν είναι μόνο η συνύπαρξη, είναι η προσωπικότητά σου, η μόρφωση σου, το μυαλό σου, η ευγενική σου φυσιογνωμία, η αρχοντιά σου που μας έδεσαν μαζί σου. Ταπεινός και υπέροχος γνώστης της Βυζαντινής μουσικής με περγαμηνές που έκρυβες από τον κόσμο για να μην σε θαυμάσουν ίδιον της ταπεινής σου ψυχής, υμνούσες τον Χριστό που πίστευες με όλη σου την ψυχή και θα θυμόμαστε πάντα εκείνο : «Πρόσχωμεν……τα Άγια τοις Αγίοις……….», που νομίζουμε ότι δεν θα βρεθεί ποτέ ξανά άλλος να το αποδώσει με αυτό τον τρόπο!!!!!!
Το Πάσχα χωρίς τον δικό σου ύμνο (την δική σου υπέροχη φωνή) θα είναι πάντα ελλιπές! Τόσο όμορφες ψαλμωδίες, χωρίς φανφάρες, χωρίς εντυπωσιασμούς. Αθόρυβα, ταπεινά, ήσυχα. Ακόμα και αυτά τα φτωχά λόγια, μπροστά στο δικό σου μεγαλείο, αν τα άκουγες, θα μας έκανες την παρατήρηση. Όπως το 2013, που ο Πολιτιστικός Σύλλογος, με το εκκλησιαστικό συμβούλιο, σου απονείμαμε μια αναμνηστική πλακέτα, ως ελάχιστη ένδειξη αγάπης για τα όσα κάνεις για μας .Φέτος κλείνουν σαράντα χρόνια, που θα γιορτάζαμε μαζί σου, όμως δεν προλάβαμε, γιατί έφυγες. Σαράντα χρόνια όμως δεν είναι πολλά, γιατί ήσουν παιδί όταν ήρθες, γιατί μεγάλωσες μαζί μας, γιατί θέλαμε και άλλα χρόνια μαζί σου, γιατί τελικά ήταν λίγα αυτά που πέρασαν. Γιατί ήσουν τόσο νέος!!!! Γιατί είχες ακόμα πολλά να δώσεις σε όλους μας.
Κάθε σπίτι έχει σήμερα πένθος …….και θα έχει μέχρι να συναντηθούμε αγαπημένε μας παπά Μανώλη! Δικέ μας παπά Μανώλη!
Σε κάθε στιγμή θα σε θυμόμαστε και θα σε μνημονεύουμε με αγάπη γιατί μας βάπτισες, μας πάντρεψες και κήδεψες τους δικούς μας ανθρώπους, που ήταν και δικοί σου, γιατί είσαι και θα είσαι ένας από εμάς κομμάτι της οικογένειας και της καρδιάς μας και αυτό δεν θα αλλάξει. Ορφανέψαμε και αυτό θα μας συνοδεύει σε όλη μας την ζωή!
Ευχόμαστε ο Χριστός να έχει μια καλή θέση ανάμεσα στους Αγίους Του για σένα και η Μάνα μας η Παναγία που τόσα χρόνια Την υπηρέτησες, να σε έχει στην αγκαλιά της.
Είσαι κομμάτι της καρδιάς μας, της πονεμένης μας ψυχής, της ζωής μας όλης.
Κάθε σπίτι έχει σήμερα πένθος …….και θα έχει μέχρι να συναντηθούμε αγαπημένε μας παπά Μανώλη! Δικέ μας παπά Μανώλη!
Σε ευχαριστούμε για ότι έκανες για μας όλα αυτά τα χρόνια της ζωής σου!!!!!!
ΚΑΛΗ ΑΝΤΑΜΩΣΗ!
