Εκλογές για την ανάδειξη Ηγουμένης πραγματοποιήθηκαν σήμερα Σάββατο στην Ιερά Μονή Παναγίας Καλυβιανής.
Η θητεία της Ηγουμένης και του Ηγουμενοσυμβουλίου έληγε και κατόπιν εγκυκλίου του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Γορτύνης και Αρκαδίας στήθηκαν κάλπες και έγιναν εκλογές.
Μοναδική υποψήφια η νυν Ηγουμένη Τιμοθέη, η οποία και έλαβε 29 ψήφους, όσες δηλαδή ήταν και οι Μοναχές του ψήφισαν.
29 ψήφους έλαβαν και τα δύο μέλη του Ηγουμενοσυμβουλίου που εκλέγηκαν και που είναι οι αδελφές Διονυσία και Χρυσοστόμη.
Αμέσως μετά το τέλος της ψηφοφορίας οι καμπάνες του Μοναστηριού χτύπησαν χαρμόσυνα ενώ τα μέλη της Αδελφότητας έκλαιγαν από τη χαρά τους.
Η Ηγουμένη Τιμοθέη
Για όσους ήταν κοντά στην Ιερά Μονή Παναγίας Καλυβιανής, η Ηγουμένη Τιμοθέη, είναι ίσως η πλέον κατάλληλη για την θέση ευθύνης που κατέχει. Άνθρωπος απλός, αλλά δυναμικός, καλοσυνάτος και υπεύθυνος, γλυκός και αγαπητός ήταν η λύση που όλοι πρέσβεψαν!
Ήταν το δεξί χέρι της γερόντισσας Νεκταρίας και ο άνθρωπος που γνώριζε όσο κανένας άλλος τα προβλήματα του Μοναστηρίου.
Η γερόντισσα Τιμοθέη (κατά κόσμο Ιοκάστη Γερακάκη) γεννήθηκε το 1936 στα Χανιά.
Εκεί τέλειωσε το Γυμνάσιο και αμέσως μετά αφιερώθηκε στο Θεό.
Ήταν από τις πρώτες μοναχές που στελέχωσαν την Ιερά Μονή Παναγίας Καλυβιανής στο ξεκίνημα της.
Ο τότε Μητροπολίτης Γορτύνης και Αρκαδίας και μετέπειτα Αρχιεπίσκοπος Κρήτης Μακαριστός Τιμόθεος, βλέποντας τα διοικητικά της χαρίσματα την έστειλε στην Αθήνα (δόκιμη τότε), όπου και σπούδασε στην Ανωτέρα Σχολή Οικιακής Οικονομίας.
Μετά την περάτωση των σπουδών της, επέστρεψε στο μοναστήρι, όπου και αφιερώθηκε στη διοίκηση των Διακονημάτων της Μονής και κυρίως της Οικοκυρικής Σχολής της οποίας υπήρξε η ψυχή.
Βρίσκεται στο τιμόνι της Ιεράς Μονής Παναγίας Καλυβιανής από τον Ιούνιο του 2004 και με σύνεση οδηγεί το μεγάλο σκάφος που της εμπιστεύτηκε η Παναγία, η προστάτης της Μονής, στους δύσκολους και φουρτουνιασμένους καιρούς της εποχής μας!
Εξ άλλου δεν είναι τυχαίο ότι τόσο η ίδια όσο και το άξιο Ηγουμενοσυμβούλιο που βρίσκεται δίπλα της, χαίρουν της ΑΠΟΛΥΤΟΥ εμπιστοσύνης της Μοναχικής κοινότητας, αλλά και της αγάπης και της εκτίμησης των πιστών της Μεσαράς και της Κρήτης ολόκληρης.
