Κείμενο: Φουκαράκης Νίκος
Εδώ σε αυτόν τον οικισμό νοιώθεις ότι ο χρόνος σταμάτησε κάποτε ξαφνικά βλέποντας τον .
Είναι ο οικισμός του Ράφτη και μετόχι σήμερα των κατοίκων του χωριού Γέργερης χωρίς μόνιμους κατοίκους και βρίσκεται σε μια απόσταση 5 περίπου χιλιομέτρων από αυτό.
Το χωριό αυτό φαίνεται να ξεκινά την ιστορία του την περίοδο της Ενετοκρατίας ίσως και παλαιότερα.
Τα ονόματα Βαθιανός Μ,Cornaro Δ, Davidore Π,Κυνηγός Γ,Εξωμερίτης Ν κ.α είναι κάποια από τα ονόματα που κατοικούσαν στο χωριό το 1414 και που όπως φαίνεται κατοικούσαν σε αυτό καθολικοί και ορθόδοξοι μαζί.
Τα ονόματα σε τοποθεσίες στην γύρω από αυτόν αγροτική περιφέρεια του οικισμού μιλούν γιαυτό το παρελθόν από μόνα τους Μπακάρδο, Διμηνήτες, Φραγκάτα κ. α
Μετά την κατάκτηση της Κρήτης από τους Τούρκους οι κάτοικοι του αλλαξοπιστούν και γίνονται μουσουλμάνοι.
Το χωριό του Ράφτη φαίνεται να ευημερούσε οικονομικά πάντα καθώς υπήρχε άφθονο νερό στις πηγές του για τις καλλιέργειες .
Η ευημερία αυτή φαίνεται ακόμα σήμερα από τα ερείπια κάποιων κτισμάτων που υπάρχουν σαυτόν και το δείχνουν όπως μια αλατοαποθήκη – σαλιτζανές μια δεξαμενή νερού – Σαρνιτσάδα αλλά και μια όμορφη κρήνη που διατηρείται σε μια σχετικά καλή κατάσταση .
Στην απογραφή του 1832 φαίνονται να κατοικούν σε αυτό 18 οικογένειες μουσουλμάνων και στην απογραφή του 1881 να έχουν απογραφεί 121 κάτοικοι μουσουλμάνοι.
Κοντά στον οικισμό του Ράφτη οι Τούρκοι μετά την επανάσταση του 1866-69 κατασκεύασαν ένα Φρούριο – Κουλέ για την προστασία του αλλά και τον έλεγχο της γύρω περιοχής που εγκαινιάστηκε τον Οκτώβριο του 1893 από τον Ταχσίν πασά.
Στην πρώτη απογραφή που έγινε επί Κρητικής πολιτείας το 1900 ο οικισμός φαίνεται όμως να έχει εγκαταληφθεί.
Στην τελευταία επανάσταση του 1897 οι μουσουλμάνοι κάτοικοι του τον εγκατέλειψαν σταδιακά από τον φόβο εκδικήσεων και εισέρχονταν για μεγαλύτερη ασφάλεια μέσα στο Κάστρο του Ηρακλείου.
Έκτοτε το χωριό δεν ξανακατοικήθηκε παρά μόνο προσωρινά ως μετόχι των κατοίκων του χωριού Γέργερης που αγόρασαν τις περιουσίες αυτές από τους μουσουλμάνους .
Οι Μερτζάν Σουλεϊμανάκης και Αλής Πακλαράκης ήταν οι τελευταίοι μουσουλμάνοι που εγκατέλειψαν τον οικισμό.
