Το μουσικό έργο του κ. Δημήτρη Θεοδοσάκη θα παρουσιαστεί από την Βυζαντινή Χορωδία Κρήτης με χορωδό τον Καθηγητή της Βυζαντινής Μουσικής κο Ιωάννη Δαμαρλάκη την Κυριακή 30 Μαρτίου στις 7:00 το απόγευμα στο Πολύκεντρο του Δήμου Φαιστού, υπό την αιγίδα της Περιφέρειας Κρήτης.
Η είσοδος για το κοινό είναι ελεύθερη.
Ανιστορώντας τα γεγονότα….
Οι τελευταίες μέρες της Κωνσταντινούπολης πριν από την άλωσή της στις 29 Μαΐου 1453 ήταν δραματικές και γεμάτες αγωνία για τους υπερασπιστές της.
Ο Κωνσταντίνος ΙΑ’ Παλαιολόγος, ο τελευταίος αυτοκράτορας των Ρωμαίων, προσπάθησε με κάθε τρόπο να διατηρήσει την Πόλη, παρά τον υπέρτερο στρατό του Μωάμεθ Β’ του Πορθητή.
Από τις αρχές Απριλίου 1453, οι Οθωμανοί είχαν περικυκλώσει την Πόλη, χρησιμοποιώντας πρωτοφανείς για την εποχή πολιορκητικές μηχανές και κανόνια, όπως το γιγαντιαίο «μπουμπάρδι» του Ούγγρου μηχανικού Ουρβανού.
Οι κάτοικοι και οι στρατιώτες της Πόλης, που δεν ξεπερνούσαν τις 7.000-8.000 άνδρες, ήλπιζαν στη βοήθεια των Δυτικών, ιδίως της Βενετίας και της Γένοβας, αλλά αυτή δεν ήρθε ποτέ στην έκταση που χρειαζόταν.
Η Τελευταία Νύχτα Στις 28 Μαΐου, ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος έκανε έναν τελευταίο λόγο προς τους πολεμιστές του, ζητώντας τους να υπερασπιστούν την πίστη και την πατρίδα τους.
Το βράδυ, τελέστηκε μια κατανυκτική Θεία Λειτουργία στην Αγιά Σοφιά, όπου Έλληνες και Λατίνοι χριστιανοί προσευχήθηκαν μαζί για τη σωτηρία της Πόλης.
Η Τελική Επίθεση και η Άλωση Ξημερώματα 29ης Μαΐου, οι Οθωμανοί εξαπέλυσαν τη γενική τους επίθεση. Παρά τη γενναία αντίσταση των υπερασπιστών, ένα μοιραίο λάθος – την ανοικτή Κερκόπορτα (μια μικρή πύλη στα τείχη) – έδωσε τη δυνατότητα στους Οθωμανούς να εισχωρήσουν στην Πόλη.
Ο αυτοκράτορας, αρνούμενος να εγκαταλείψει την Πόλη, πολέμησε ηρωικά μέχρι το τέλος και σκοτώθηκε, με την παράδοση να λέει πως η σορός του δεν αναγνωρίστηκε ποτέ.
Η Κωνσταντινούπολη λεηλατήθηκε για τρεις μέρες, ενώ πολλοί κάτοικοι σφαγιάστηκαν ή οδηγήθηκαν σε σκλαβοπάζαρα.
Ο Μωάμεθ Β’ μπήκε θριαμβευτικά στην Αγιά Σοφιά, η οποία μετατράπηκε σε τζαμί, σηματοδοτώντας το τέλος της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και την έναρξη μιας νέας εποχής για την Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Η άλωση της Πόλης δεν ήταν μόνο η πτώση μιας αυτοκρατορίας, αλλά και η αρχή μιας νέας ιστορικής περιόδου, όπου η Ανατολή και η Δύση άλλαξαν ισορροπίες για πάντα.
Ένας από τους θρήνους για την Άλωση αποτύπωσε ο Γεώργιος Βιζυινός….
Ὁ τελευταῖος Παλαιολόγος (1882)
Στους συμβολισμούς της παραδόσεως, γιαγιά είναι οι παλαιές γενεές και εγγονός η νέα γενιά, η οποία πρέπει να κάνει το καθήκον της.
– Τὸν εἶδες μὲ τὰ μάτια σου, γιαγιὰ τὸν Βασιλέα ἢ μήπως καὶ σοῦ φάνηκε, σὰν ὄνειρο νὰ ποῦμε, σὰν παραμύθι τάχα;
– Τὸν εἶδα μὲ τὰ μάτια μου, ὡσὰν καὶ σένα νέα, Πὰ νὰ γενῶ ἑκατὸ χρονῶν, κι ἀκόμα τὸ θυμοῦμαι σὰν νἄταν χθὲς μονάχα.
– Ἀπέθανε, γιαγιά;
– Ποτέ, παιδάκι μου, κοιμᾶται.
– Καὶ τώρα πιὰ δὲν ἠμπορεῖ γιαγιάκα νὰ ξυπνήση;
– Ὤ, βέβαια! Καιροὺς καιρούς, σηκώνει τὸ κεφάλι, καὶ βλεπ᾿ ἂν ἦρθεν ἡ στιγμή, πὄχει ὁ Θεὸς ὁρίσει.
– Πότε, γιαγιά μου, πότε;
– Ὅταν τρανέψῃς, γιόκα μου, νὰ ἀρματωθῇς, καὶ κάμῃς, τὸν ὅρκο στὴν Ἐλευθεριά, σὺ κι ὅλη ἡ νεολαία, θὰ σώσετε τὴν χώρα.
Κι ὁ βασιλιὰς θὰ σηκωθεῖ τὸν Τοῦρκο νὰ χτυπήσῃ.
Καὶ χτύπα-χτύπα, θὰ τὸν πά πίσω στὴν κόκκινη μηλιά, καὶ πίσω ἀπὸ τὸν ἥλιο, ποὺ πιὰ νὰ μὴ γυρίσῃ!
Εύα Καπελλάκη Κοντού [Εκπαιδευτικός, αρθρογράφος & ραδιοφωνική παραγωγός]
