Γράφει η Ζαμπία Λαζανάκη*
25 Μαρτίου 2021
Γεμίσαμε ήρωες γιορτάζοντας τα 200 χρόνια από την επανάσταση.
Και βέβαια δεν εννοώ αυτούς που έγιναν εξώφυλλο λίγο πριν καούν στην πυρά της αισθητικής και της ύβρις.
Την Κατερίνα μου εννοώ, που ανοίγει το μικρόφωνο για να μου πει
“Κυρία αύριο γιορτάζω”.
Τον Παναγιώτη μου εννοώ, που θέλει να κοιμηθεί αλλά σηκώνεται για να μας ζωγραφίσει το πιο όμορφο καράβι, που μοιάζει με γόνδολα στα κανάλια της Βενετίας.
Τον Γιώργο μου εννοώ, που εδώ και μέρες δεν μας ακούει, ούτε τον ακούμε, αλλά κάθε μέρα συνδέεται για να μας δει και να τον δούμε.
Τον Ανέστη μου εννοώ που σαν να κατοικεί στο νησί του “Πήγαινε-έλα”το νησί της παραμυθοΕλένης μας , πηγαινοέρχεται στη χώρα του webex λόγω ασθένειας σήματος.
Την κόρη μου εννοώ, που κάθε πρωί η πρώτη λέξη που ακούω από το στόμα της είναι” Καλημέρα κυρία” και βέβαια δεν απευθύνεται σε μένα.
Αυτούς τους ήρωες εννοώ.
Αυτούς τους ήρωες που δεν το ξέρουν, δεν το διατυμπανίζουν ,δεν το κάνουν κιτς εικόνα.
Η εποχή τους έκανε ήρωες και εμάς πολεμιστές…πολεμιστές ενός ιού και μιας αχαρακτήριστικης “εκπαιδευτικής καινοτομίας”.
Η μία νάρκη σκάει μετά την άλλη.
Και εμείς πολεμάμε.
Μάσκες, παγουρίνα ,25 μαθητές ανά τμήμα.
Πολεμάμε.
Κλείσιμο- άνοιγμα σχολείων.
Πολεμάμε.
Δια ζώσης-εξ αποστάσεως.
Πολεμάμε.
Μηδενική επιμόρφωση.
Πολεμάμε.
Εκλογές -αξιολόγηση.
Πολεμαμε.
Έχουμε ο ένας τον άλλο.
Την Τάνια ,την Νίκη, την Μαρίνα που ετοιμάζουν τηλεκπαίδευση για όλους.
Έχουμε τον Σύλλογο που μας ενημερώνει πριν καν αναγνώσουμε τις εγκυκλίους.
Έχουμε την Συντονίστρια μας που δίπλα μας είναι,κι ας μη μας αγγίζει.
Έχουμε τα μάτια των ηρώων μας που τώρα λάμπουν πιο πολύ ,έτσι μου φαίνεται δηλαδή, μέσα από το γυαλί.
Γι’αυτά τα μάτια…
βαστάτε αδέλφια!
* Η Ζαμπία Λαζανάκη είναι Νηπιαγωγός και συγγραφέας παιδικών βιβλίων
