Γράφει η Έφη Μιχελάκη*
Στη πατρογονική μου Κρήτη,
και στ’ αρχαίο σύνορο που χωρίζει το “μερακλήδικο” Αη Βασίλη απ’ το “μυρισμένο” Αμάρι, ραχατεύει το οροπεδιάκι ” Γιούς Κάμπος”.
Σε υψόμετρο υποφερτό στις παρυφές του Κέδρου στα Ρεθεμνιώτικα, εκτείνεται η ταπεινή αυτή λωρίδα γης που έθρεψε κάποτε φαμελιές ολόκληρες – τότε που ο άνθρωπος δούλευε με τα χέρια το χώμα φυτεύοντας εδώ άνυδρα κηπικά, ψυχανθή, καρυδιές, κερασιές και βύσσινα –
Η Ηώ πρόδρομος κι αδερφή του Ήλιου, ονοματοδότησε κατά μια παράδοση το όμορφο αυτό οροπέδιο, τη χώρα της Αθωότητας θα λέω εγώ !!
Κάθε αυγή η πρώτη της δουλειά, είναι να ανοίγει με τα ρόδινα χεράκια της τη “θύρα της Ανατολής” κι ύστερα ανεβαίνει στο άρμα της και με υδρίες σκορπά στη γής το ροδόσταμο της, τη πρωινή δροσούλα!
Απέναντι απλώνεται “σκληρή και τρυφερή” μαζί η κορυφή του Σωρού, που καλλιεργειται πλέον μόνο με ζωοτροφές.
– “Είκοσι μουζούρια κριθάρι σπέρνω Εφη στο Σωρό, μα δε λογιάζω τον εαυτό μου για ιδιοκτήτη αυτής της γης, νοικιάζω ντη κι εγώ για λίγους χρόνους, κι ύστερα απο μένα θα ρθουνε άλλοι κι άλλοι” μου διηγείται ο πρόεδρος του Κτηνοτροφικού Συλλόγου Αμαρίου, μα περισσότερα μου διηγείται η ίδια η φύση στον μαγικό αυτό τόπο.
Με τεντωμένες τις αισθήσεις στο έπακρο, και προσεκτικά βήματα ακούγοντας μόνο το χράτς – χράτς απο τις πατημασιές μου, χώθηκα μέχρι το γόνατο μέσα στην Άνοιξη και την άφησα να μου διηγηθεί.
Ο λόγος που ήρθα στης” Γιούς το κάμπο” είναι οι τουλίπες της οι ροδόχρωμες!!
Να δω και να θαμάξω!!
Οι τουλίπες του είδους doerfleri – που είναι αρχαιοφυτικά αγριόχορτα – φυτρώνουν εδώ σε περιορισμένους οικολογικά βιότοπους.
Ευτυχώς η ύπαρξη τους ευνοείται απ’ τη δραστηριότητα του ανθρώπου κι απ’ τις καλλιεργητικές του φροντίδες.
Ενδημεί μόνο εδώ στη περιοχή, κι αναπαράγεται με βολβούς και μίσχους.
Ξάπλωσα στη γης άφωνη κι αφέθηκα να τις θαυμάζω – ένα κατακόκκινο χαλί ολόγυρά μου με φόντο μια χαρουπιά κι απο πάνω μου ένα κομμάτι γαλανού ουρανού –
Η χώρα της Αθωότητας ναι!! Και τόπος βαθιά παρηγορητικός της Γιούς ο κάμπος!!
Ένα πολύχρωμο ευωδιαστό πέπλο ολόγυρα μου, μα το βλέμμα μου το κλέβει δικαίως η τουλίπα doerfleri με το χρώμα που επέλεξε να φορέσει η πλανεύτρα!!
Όση ώρα έμεινα ξαπλωμένη σκεφτόμουν πως εμείς οι άνθρωποι πρέπει να επινοήσουμε ένα άλλο τρόπο να αντικρύζουμε την απόλυτη ομορφιά, γιατί τα μάτια που μας έδωσε ο Θεός δεν την αντέχουν!!
Όσο βράδιαζε έπεφτε ομίχλη στ’ οροπέδιο κι έπρεπε να επιστρέψω στο Μεγάλο Κάστρο.
Καλό και μυρισμένο μήνα σ’ όλους τους φίλους!!
Χριστός Ανέστη!!
* Η Έφη Μιχελάκη είναι Κτηνίατρος από το Ασήμι, με καταγωγή τους Παρανύμφους Αστερουσίων.
