Γράφει ο Λευτέρης Γουλιελμάκης
….Λαχταρήσαμε ένα καταφύγιο τόσο πολύ, όσο και αυτοί που ταξίδευαν με τον Παύλο. Αλλά ομολογώ ότι έχω αμφιβολίες αν βρήκαμε το ίδιο λιμάνι παρόλο που έτσι ονομάζεται από τους Έλληνες, και θεωρείται σωστό από πολλούς ευφυείς συγγραφείς του θέματος.
Ωστόσο, απέτυχα να βρω οποιαδήποτε πειστική απόδειξη ότι οι Καλοί Λιμένες της σύγχρονής ελληνικής εκκλησίας είναι οι Καλοί Λιμένες του Παύλου. Ε
ίναι ένα φτωχό λιμάνι, όπως ξέρουμε από εμπειρία, γιατί το πλοίο προσέκρουσε και παρέμεινε σταθερά στον πυθμένα του λιμανιού για τρεις μέρες, ενώ εμείς καπνίζαμε και περιμέναμε έναν άνεμο να φουσκώσει την θάλασσα ώστε να αποπλεύσουμε.
Εν τω μεταξύ εξετάσαμε την ακτή, ψαρέψαμε λίγο, κυνηγήσαμε μερικά ορτύκια και διασκεδάζαμε όπως μπορούσαμε καλύτερα.
Και τελικά ο άνεμος ήρθε, και η θάλασσα φούσκωσε έξι με οκτώ ίντσες, το πλοίο βγήκε από το λιμάνι και ταξίδεψε αριστερά προς ασφαλέστερο καταφύγιο.
Αυτή ήταν η εμπειρία μας στους Καλούς Λιμένες, και πιστεύω ότι όσα έχω πει είναι όλα όσα μπορεί κανείς να πει σχετικά με αυτό το μέρος.
Είναι ένα πολύ αδιάφορος κόλπος, σχεδόν περίκλειστος από ξηρά και η ακτή είναι ακατοίκητη.
Στην όλη την εμφάνιση του, το νησί είναι έρημο και μοναχικό.
Αν την εποχή του Παύλου ήταν όπως σήμερα θα πρέπει να ήταν πολύ μίζερη η διαμονή τους.
Η γκραβούρα συνοδεύει το πρωτότυπο.
(Harper’s New Monthly Magazine by Harper & Brothers Publication date 1858 Washington University Libraries)
