Ανάρτηση: Κώστας Μανιουδάκης
16 στους 16 το να αποφασίζει να τρέξεις ένα μαραθώνιο και να είσαι στην γραμμή τής εκκίνησης είσαι είδη νικητής το να τερματίζεις όμως είναι θρίαμβος!….
Σε αυτόν όμως δεν βρήκα μπροστά μου τοίχο (ορολογία μαραθ/νων) αλλά ολόκληρο το ουρανοξύστη της Μπουρζ Χαλίφα ( το ψηλότερο κτήριο του κόσμου που είναι στο Dubai) άγριο κάρφωμα μετά το τριάντα, λογικό ήταν με πέρασμα ημή 1:37″ και το μεγαλύτερο long run που είχα στα πόδια μου ένας ημιμαραθώνιος στο Μυλοπόταμος run χωρίς καμία ιδιαίτερη προετοιμασία με Μ.Ο. Χιλ.
Γύρω στα 45 με 50 την βδομάδα, το τσακάλι της ερήμου όμως κατάφερε να επιβιώσει και να τερματίσει με χρόνο 3:27″ δέκα οκτώ λεπτά καλύτερο χρόνο από το Νοέμβριο στην Αθήνα.
Εν αντιθέσει με μένα (Σείχης) στο budai o Μανώλης Σηφάκης 2:41″ για κάτι δευτερόλεπτα δεν κατάφερε να σπάσει το δικό του πανελλήνιο ρεκόρ (απλά έχει καταρρίψει τους νόμους τής φύσης και του χρόνου).
Την υγειά μας για την συνέχεια, επόμενος σταθμός τα Χανιά εκτός απροόπτου.
Το 16ο αφιερωμένο σε όλη την οικογένεια μου που άφησα πίσω και είναι και οι τρεις με πυρετό και ίωση από την μέρα που έφυγα από το ΖΑΡΟ.
