Γράφει η Όλγα Μπελιβάνη – Τσιστάκη
Απόψε θα σας πάω στους πρεσβευτές της Ελλάδας μας.
ΕΥΛΟΓΙΑ ΝΑ ΓΕΝΝΗΘΕΙΣ ΕΛΛΗΝΑΣ
Τα κλεμμένα αρχαία που αναφέρονται παρακάτω “φιλοξενούνται” σε μητροπολιτικά μουσεία του κόσμου.
+Στο Λούβρο βρίσκεται η ακέφαλη νίκη της Σαμοθράκης
+Στο Παριζιάνικο μουσείο βρίσκεται η Αφροδίτη της Μήλου
+Στο Βρετανικό μουσείο βρίσκεται Η ζωοφόρος του Παρθενώνα
και 15 μετόπες από τις 92 του Παρθενώνα
Η Καρυάτιδα του Ερεχθείου
+Στο μουσείο του Βερολίνου βρίσκεται ο βωμός του ναού του Δία της Περγάμου
καθώς και τμήμα της Ζωοφόρου του Παρθενώνα που αναφέρεται στην Τιτανομαχία
+Στο Μουσείο του Βατικανού βρίσκεται ο ο δισκοβόλος του Μυρωνα
+ Στο Μουσείο Ερμιτάζ της Αγίας Πετρούπολης βρίσκεται Η Αφροδίτη της Ταυρίδας
+ Στο μητροπολιτικό μουσείο της Νέας Υόρκης βρίσκονται ο Αρπιστης, αυλιτής ( ταφικά εδώλια ) και 30000 ελληνικά αγάλματα
+ Στη Βιέννη βρίσκεται η πληγωμένη Αμαζόνα της Εφέσου
και είναι η αιτία που τα καθιστούν πρώτα σε επισκεψιμότητα…. και αναφέρονται μόνο ελάχιστα εδώ..
Ο τρόπος που τα έχουν οικειοπηθει δεν είναι σύνομος…
Δεν πρέπει να παραιτηθούμε από την διεκδίκηση τους για κανένα λόγο…
Θεωρώ ότι η πατρίδα μου είναι σκλαβωμένη, λεηλατημένη…
Και μπορεί να είναι αυτά καθ αυτά πρεσβευτές της πατρίδας μας αλλά τα θέλουμε πίσω!
Με το παρακάτω κείμενο πήρα μέρος σε έναν παγκόσμιο διαγωνισμό λογοτεχνίας.. πριν πολλά χρόνια.Αλλά προηγήθηκαν άλλες χώρες όπως η Τουρκία και εγώ δεν πέρασα καν αλλά δεν με νοιάζει ..δεν παραιτούμε και θα πολεμώ όσο μπορώ με την πένα μου σαν λογοτέχνης
το αθάνατο φως είναι δικό μου
Είμαι Ελληνίδα! Λίθινη κόρη της Πύρρας.
Στις φλέβες μου κοχλάζει αίμα γαλανό,
σαν της πατρίδας μου θάλασσα, γη κι ουρανό
Και ετούτη την πατρίδα μέσα μου την κατοικώ
όπου κι αν πάω…σε όποια δύση κι αν βρεθώ.
Είμαι λοιπόν ίδια η Ελλάδα. Ολύμπιας φλόγας αναμμένη δάδα
Το κορμί μου κείτεται στη θάλασσα της μέσης γης
απάνω σε δαντελωτά ηλιόλουστα ακρογιάλια.
Το πνευματικό φως μου όμως δεν μπορείς να το ορίσεις
όπως δεν μπορείς στον ορίζοντα σύνορα να κτίσεις.
Με κούρσεψαν ανθέλληνες, πολιτισμένοι δούκες και μη λόρδοι
Και ετούτη η Ευρωπαϊκή ασφικτιονία διόλου δε με εκφράζει
αφού στο βωμό του χρήματος τα πάντα θυσιάζει.
Μήδε τα τρακόσια αιρετά μου λέσια με πρεσβεύουν
Καθότι Ερινύες στα καύκαλα τους δεν χορεύουν
Ζω με καρδιά μισή ….αφού η πομπή της ζωοφόρου
του Παρθενώνα μου, στον ιερό μου λόφο είναι λειψή
Λάπηθες και Κένταυροι δεν μάχονται απάνω στο κορμί μου.
Και η Καρυάτιδα, η καρωτίδα μου στο σπίτι του Ερεχθέα,
νοσταλγώ να ξαναρθεί πλάι στις αδελφές της να σταθεί.
Η δεσποτική ακέφαλη Νίκη. Εδώ! Σε εμένα ανήκει
Στη Σαμοθράκη βρίσκεται το υπόλοιπο κορμί της
στα καλντερίμια και στ’ απόβραδα περιδιαβαίνει η ψυχή της.
Η αγέρωχη Περσεφόνη! Εδώ ανήκει… Άλλοι την κλέψαν κι όχι
ο Πλούτωνας. Άδικο ‘ναι να ζει για πάντα σε χειμώνες!
Η Αφροδίτη το Ζέφυρο ποθεί να την δροσίσει
Και την Ώρα την προθυιέρεια να την υπηρετήσει
Στης Μήλου μου τ’ ακρογιάλι αχ! πότε θα προβάλει.
Κλεπταποδόχοι δείξτε μας τον πολιτισμό σας!
αλλά ως φαίνεται δεν έχετε τίποτα πολύτιμο δικό σας!!
Αυλητής και ο Αρπιστής σιώπησαν κι εκείνοι
Αναπολούν της Κέρου το χάραμα και του ήλιου το δείλι.
Ο Βωμός του Δία της Περγάμου, ιερό δικού μου θεού
Τι στο καλό γυρεύει σε σας τους βαυαρούς;
Στη Μικρασία τούτος ποτίστηκε με αίμα Ελληνικό!
Τα μάρμαρα ζουν μόνο στον ήλιο της πατρίδας τους!
Κοινωνούν μόνο με την πνοή του αέρα της!
Είναι η παρακαταθήκη των δικών μου προγόνων.
Απαιτώ τους θησαυρούς μου πίσω! Δεν επαιτώ
Γιατί στο ύψος μου σαν Ελληνίδα ξέρω να σταθώ
* Η κ. Όλγα Μπελιβάνη – Τσιστάκη είναι συγγραφέας
