Κείμενο – φωτογραφίες: Γεώργιος Χουστουλάκης
Λέει μια παροιμία:
“Όπου κι αν πάει το πουλί, τον κόλο του βαστά τονε”! Έτσι και όπου κι αν πάει ο Κρητικός εκτός Κρήτης, δύο πράγματα είναι αυτά θα κρατάει μαζί του για να φυτέψει στο νέο του χώρο που θα πάει.
Το ένα είναι αγγινάρες με τα αγκάθια, και το άλλο οι καμπυλιές!
Το κάνει αυτό γιατί του αρέσουν πολύ, και δεν θέλει να του λείψουν, αλλά και για να αισθάνεται πως βρίσκεται στον τόπο του!
Σε κάποια μέρη τις καμπιλιές τις λενε και παπούλες, και αλλού πάλι ψαρές!
Όπως και αν τις λένε ομως, για τον Κρητικό είναι ενα έξοχο σαλατικό με λάδι και ξύδι.
Ο Κρητικός τις καμπιλιές, δεν την κόβει συνήθως σε κομμάτια στη την σαλάτα του.
Απλά τις βάζει ολόκληρες στο πιάτο, τις αλατίζει με χονδρό αλάτι, τις λαδώνει, ρίχνει και μπόλικο ξύδι, και μετά τις πιάνει μια – μια από το πίσω μέρος με τα χέρια, και τη ”κοιλιεί” στο λαδόξυδο και μετά την τρώει!
Αυτή την ιδιομορφία έχει αυτό το σαλατικό, που ο παλιός Κρητικός το συνδύαζε άριστα και με κουκιά βραστά, και άλλα όσπρια.
Γενικά, μια σαλάτα με καμπιλιές, θα την επιδιώξει ο Κρητικός, σε όλα τα τηγανητά του!
Οι καμπυλιές έχουν βέβαια αυτήν την εποχή του Μάρτη την τιμητική τους!
Αν τύχει και βρεθείς σε κάποια εξοχική κατοικία εκτός Κρήτης, και δεις κάπου εκεί τριγύρω καμπιλιές να φυτρώνουν, ένα είναι σίγουρο, πως στο διπλανό σπίτι, θα μένουν σίγουρα κάποιοι Κρητικοί!
Όπως λέει και μία φράση κρητικά:
“Ά δεις ποθές καλαμιά και βάτο, δέξου και νερό από κάτω ‘!
Και εγώ έτσι θα “δεχτώ” πως υπάρχει σίγουρα κρητικός, όπου δω αγκιναριές και καμπιλιές!
Όταν τις βρείτε, δοκιμάστε τις και δεν θα χάσετε!.
Εγώ πάντως, έχω προμηθευτεί αρκετές για το σπίτι….
