Οι ψαράδες με τα σκαμμένα από την αλμύρα πρόσωπα. Γι’ αυτούς υπάρχει μόνο η θάλασσα, η βάρκα και τα ψάρια….Τίποτε άλλο. Οι ψαράδες είναι άνθρωποι μεγαλωμένοι στη θάλασσα, δεμένοι τόσο πολύ με το ντέρτι και τη χαρά τους, όπως την ονομάζουν, που θαρρείς πως στις φλέβες τους κυλάει θαλασσινό νερό….. Δαρμένοι από την αρμύρα, με χέρια σκαλισμένα σαν γλυπτά, λιγομίλητοι και τσεκουράτοι, πλάσματα πιότερο της θάλασσας παρά της στεριάς, με τη μοίρα τους να είναι σφιχταγκαλιασμένη με τη θάλασσα, το μεγάλο μυστήριο όπως την αποκαλούν……
Το μεροκάματο δύσκολο, το άγχος και τα νεύρα πολλά, οι φουρτούνες αμέτρητες. Δουλεύουν κάτω από αντίξοες συνθήκες, εκτεθειμένοι διαρκώς στην υγρασία και την αρμύρα, με ελάχιστη ξεκούραση….. Έξω στα ανοιχτά, κουμάντο κάνει…. η θάλασσα…. σαν να ζυγίζει αδιάκοπα την ποιότητα της ψυχής των ψαράδων και να τους επιβραβεύει ανάλογα.
Πηγή: Χωριά Ελλάδας
