Εις την Ζωήν
Ζωὴ πρὸς ὕψος ἐκ κεφαλῆς ἠρμένη,
Καπνῷ δυσώδει λαμβάνει ζωῆς τέλος.
Εις τον Τραγκυλίνον
Ναί, βάλλετε σφοδρῶς με συχνοῖς τοῖς λίθοις,
Ἐκ καρδίας ἔκραζεν ὁ Τραγκυλῖνος.
Εις τον Κλαύδιον
Καὶ τοὺς περὶ Κλαύδιον ὧδε τακτέον.
Οὕς, κἄν βυθὸς συνέσχεν, οὐρανὸς φέρει.
Εις τον Τιβούρτιον
Τιβουρτίου τέμνουσι τὴν θείαν κάραν,
Σύ μου Θεὸς κράζοντος, ὦ Θεοῦ Λόγε.
Εις τον Κάστουλον
Κάστουλον εἷλκον εἰς ἀπωλείας βόθρον.
Ὡς δ’ οὐχ ὑπεῖξε, γῆς ἐνεβλήθη βόθρῳ.
Εις τον Μάρκον και Μαρκελλίνον
Ἐχθρῶν παγέντες, οἷα λόγχαι, καρδίας,
Νύττεσθε λόγχαις, Μάρκε καὶ Μαρκελλῖνε.
Όλοι μαρτύρησαν κατά τον διωγμό που κίνησε ο Διοκλητιανός (284 – 304 μ.Χ.) εναντίον των χριστιανών, μαζί με τον Άγιο Σεβαστιανό.
Οι σύζυγοι Νικόστρατος και Ζωή πέθαναν από ασφυξία αφού τους είχαν κρεμάσει ανάποδα και από κάτω δημιούργησαν ειδική εστία φωτιάς, ώστε να βγαίνει πολύς καπνός και να πηγαίνει απ’ ευθείας στο πρόσωπο τους.
Ο Τραγκυλίνος πέθανε δια λιθοβολισμού, τον Κλαύδιο και τον Κάστορα έπνιξαν μέσα στη θάλασσα, ο Τιβούρτιος θανατώθηκε δια λιθοβολισμού, ο Καστούλος θανατώθηκε μέσα σε βόθρο και τέλος, τον Μάρκο και τον Μαρκελλίνο τους θανάτωσαν με τις λόγχες.
Οι δύο τελευταίοι ήταν αδέλφια και γιοι του Τραγκυλίνου και Μαρκίας, οι οποίοι ήταν εθνικοί και πήγαν στη φυλακή να μετατραπούν από τη χριστιανική πίστη τους δύο γιους τους. Στο τέλος όμως, με τη συμπαράσταση του Αγίου Σεβαστιανού, έγιναν και αυτοί οι χριστιανοί με τις συνέπειες που περιγράψαμε πιο πάνω, αφού προηγουμένως ο Τραγκυλίνος χειροτονήθηκε από τον επίσκοπο Γάιο επίσκοπο και οι δύο γιοι του Διάκονου. Για δε τη σύζυγο του Τραγκυλίνου, Μαρκία, δεν βρίσκουμε κανένα στοιχείο ότι μαρτύρησε, παρά μόνο ότι έγινε χριστιανή.
Πηγή: saint.gr
