Του Χάρη Βαβουρανάκη*
Ο ΜΑΝΩΛΗΣ ΜΑΣ…
Χαμογελαστός, ενθουσιώδης, δυναμικός.. Αισιόδοξος εκ πεποιθήσεως…
Ήσουν πάντα εκεί, μαζί μας, όχι απλά δίπλα μας, με το δικό σου ξεχωριστό τρόπο…
Αυθεντικός, ρομαντικός, βαθιά συναισθηματικός, πνευματώδης…
Ήσουν ο δικός μας Μανώλης και ταυτόχρονα ξεχωριστός για τον καθένα μας…
Με τη ζωή σου μας δίδαξες να τους αγαπάμε τους ανθρώπους..
Ο Φλεβάρης του 17… θυμάμαι… το πάθος, την αγωνία, τον θυμό, την πίστη, την επιμονή, τη δύναμη στην περιπέτεια της αδερφής σου… για να κάνεις το αυτονόητο, το αφοπλιστικά απλό… με δυο λέξεις… τα πάντα..!
Κι από την άλλη, την φαντασία, την ένταση, τη δημιουργικότητα, να στήσεις την ΠΕΡΙ ΙΑΤΡΩΝ ΤΕΧΝΗ… να είναι τέλεια… στην έκθεση τέχνης των γιατρών της πόλης μας…! «…τα καταφέραμε…» μου είπε το ιδιαίτερο χαμόγελο σου… βλέποντας το βιβλίο επισκεπτών…!
Μανώλη, φεύγεις νωρίς… σαν έτοιμος από καιρό έδωσε μαθήματα αξιοπρέπειας, θάρρους υπομονής, και καρτερικότητας στη μάχη της ζωής σου…
Τρόπος ζωής, στάση ζωής, ενός υπέροχου ανθρώπου…
Αγαπημένε μου φίλε… η ζωή είναι στιγμές… άπειρες στιγμές… και μέσα από αυτές που είσαι πάντα μαζί μας…
Περήφανος που είμαι φίλος σου…
ΚΑΛΗ ΑΝΤΑΜΩΣΗ…!
