Του Σταύρου Φωτάκη
Αδάμ Παραδεισανός (1963 – 2023)
Δεν ήθελα να βρεθώ πάλι σ’ αυτή την δυσάρεστη θέση να αποχαιρετώ με νεκρόλογα ένα άξιο τέκνο του Άϊ Γιάννη, συγγενή μου από το σόϊ των Παραδεισανήδω. Μα δεν μπορώ να μη το κάνω γιατί ήτανε κι αυτό Αστυνομικό μου παιδί. Ήτανε και από τα καλύτερα. Ο Αδάμ Παραδεισανός του Αλέκο και της Μαρίας, ξεχωριστός στην επιμέλεια και στην εξέλιξη. Πράος, έντιμος, φιλομαθής, αξιοπρεπής και αγαπητερός σε πολίτες και συναδέλφους. Κατατάχτηκε στο Σώμα της τέως Αστυνομίας Πόλεων και τέλειωσε τις Σχολές Αστυφυλάκων, Αρχιφυλάκων και Υπαστυνόμων μεταξύ των πρώτων και εξελίχθηκε ο πρώτος των πρώτων. Όταν αποστρατεύτηκα του έλεγα, έμεινες διάδοχός μου στο Αστυνομικό Σώμα.
Συνέχισε την εξελικτική του πορεία, έγινε Ανώτατος Αξιωματικός και μάλιστα από τους άριστους. Υπηρέτησε σε νευραλγικές υπηρεσίες και διακρίθηκε τόσο για την εργατικότητά του, όσο και για την εντιμότητά του. Αποστρατεύτηκε με ψηλά το κεφάλι και αυτό είναι η μεγαλύτερη ανταμοιβή. Έφυγε από το Σώμα νέος, με την ελπίδα να ζήσει πιο κοντά με την οικογένειά του και να απολαύσει τους κόπους του. Μα δεν πρόλαβε. Τον πρόλαβε ο Χάρος που είναι αδίσταχτος και είχε άλλα σχέδια. Ήτανε πολύ σκληρός απέναντί του και στην οικογένειά του. Μετά την αδερφή του, τον πατέρα του και τη μάνα του ήρθε και η σειρά του για να ξεκληριστεί ολόκληρη η οικογένεια. Του έκοψε το νήμα της ζωής πρόωρα και αναπάντεχα. Δυστυχώς αυτή είναι η πορεία της ζωής. Άχαρη και πολλές φορές άδικη, μα δεν μπορούμε να την αλλάξομε. Γι αυτό την αποδεχόμαστε, θέμε δε θέμε. Κουράγιο στη γυναίκα του και το παιδί του, που δυστυχώς δεν τονε χαρήκανε όσο έπρεπε.
Αδάμ, Αστυνομικό μου παιδί κι εσύ, άμε στο καλό.
« Χάροντα, κάνεις αδικιές πολλές, στον Άϊ Γιάννη,
είσαι σκληρός κι αδίσταχτος, μα στάσου ’δά και φτάνει.»
