«Οι Κρήτες επαναστάτες, χρησιμοποιώντας για πρώτη φορά εμπρηστικές ύλες, συγκρούονται με τους Τούρκους στο Γάζι Ηρακλείου Κρήτης και επιτυγχάνουν περιφανή νίκη.
Στα βουνά είχαν καταφύγει πριν από την επανάσταση πολλοί νέοι, που είχαν βαθιά χαραγμένο μέσα τους το αίσθημα της τιμής και της φιλοπατρίας.
Ολόκληρη η Κρήτη, έχει να παρουσιάσει πλούσιο κατάλογο προεπαναστατικών αρματολών.
Ο Ρεσίτ Πασάς είχε αναλάβει τον σκληρό αγώνα εναντίον του Κόρακα και των συντρόφων του, ανάμεσα στους οποίους ξεχωριστή θέση, κατείχε ο Πολυχρονάκης Κωνσταντίνος ή Κουμής από τους Βώρους.
Από τις πρώτες μάχες του τρίχρονου αγώνα, ο Κόρακας εκτίμησε την πολύτιμη συμβολή του νεαρού Κωνσταντή.
Στην φονική δεκαήμερη μάχη του Λασιθίου που έγινε από τις 21 έως και τις 30 Μαΐου, προβιβάσθηκε κατόπιν προτάσεως του Κόρακα στην επιτροπή Μαλεβυζίου, Τεμένους και Μεσαράς, σε Γενικό Αρχηγό της Πυργιώτισσας.
Όταν μετά από τρία χρόνια, χωρίς βοήθεια, χωρίς οπλισμό και χωρίς αποτελεσματική διοίκηση, οι επαναστατημένοι Κρητικοί αναγκάστηκαν να υποκύψουν, ανάμεσα σ’ αυτούς που δεν παραδόθηκαν αλλά συνέχισαν το αντάρτικο με ορμητήριο τα υψώματα της Φαιστού, ήταν και ο Κουμής».
(Ο Κων/νος Πολυχρονάκης γεννήθηκε στους Βώρους του Δήμου Φαιστού το 1840 και έφυγε από τη ζωή την 1η Ιανουαρίου 1912… Το παραπάνω κείμενο είναι ένα μικρό απόσπασμα από τη δράση του που εντοπίσαμε στο eistorias.wordpress.com)
