Κείμενο – Φωτογραφίες: Νικόλαος Φουκαράκης
Με τον ερχομό των Μικρασιατών προσφύγων στην Κρήτη και από το 1924 και μετά άλλαξαν τα ως τότε δεδομένα στην αμπελοκαλλιέργεια.
Οι πρόσφυγες γνώστες ήδη της ποικιλίας Σουλτανίνας που την γνώριζαν καλά την μετέφεραν εδώ στην νέα τους πατρίδα σε μια εποχή που οι τιμές της σταφίδας στις αγορές της Ευρώπης ήταν σε αρκετά καλές τιμές.
Αποτέλεσμα είχε όλα τα πεδινά εδάφη της Κρήτης να μετατραπούν σε απέραντους αμπελώνες με την ποικιλία αυτή της σουλτανίνας και πολλά κρασάμπελα ακόμα και ελιές να ξεπατωθούν και να αντικατασταθούν με αμπέλια Σουλτανιά.
Χρειαζόταν σκληρή δουλειά όλο σχεδόν τον χρόνο όμως η ανταμοιβή ήταν αρκετά ικανοποιητική.
Από τις αρχές ως τα τέλη του Αυγούστου ο τρυγητός πρώτα με την τακτοποίηση των οψιγιάδων για το άπλωμα των σταφυλιών του εφοδιασμού της ποτάσας, της λάντζας,τα τζιγκάκια τις σκάφες κ.α. και μετά και την εξασφάλιση των εργατών ο τρύγος ξεκινούσε.
Μια καλλιέργεια που έδωσε ζωή όχι μόνο στους καλλιεργητές της αλλά και σε πλήθος άλλα επαγγέλματα αλλά δυστυχώς η φυλλοξήρα ,ο μεγάλος ανταγωνισμός και η μη στήριξη της πολιτείας έσβησαν σχεδόν αυτό τον πλούτο μας.
Η μείωση της παραγωγής σταφίδας εξ αιτίας πολλών δεδομένων σήμερα είναι αρκετά μεγάλη ας ελπίσουμε ότι θα υπάρξει αναστροφή σε αυτή την κατάσταση.
