Γράφει ο Γιάννης Νικολακάκης*
ΙΔΙΟ ΠΑΝΤΑ το πρώτο συναίσθημα του επισκέπτη μα και του Μεσσαρίτη όταν αντικρύσει από ψηλά την απέραντη πεδιάδα μας με το ατελείωτο ελαιόδασος και τα γύρω βουνά. ΔΕΟΣ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΣΜΟΣ.
ΚΑΤΗΦΟΡΙΖΕΙ και αντιλαμβάνεται με ευκολία τη γόνιμη δύναμη αυτής της γης , αποτέλεσμα της θέσης , του κλίματος και της εδαφικής μορφολογίας κι αβίαστα συμπεραίνει πόσο ευλογημένος είναι αυτός ο τόπος. Πρώιμα κηπευτικά, λάδι, κρασί , αρωματικά φυτά, κτηνοτροφικά προϊόντα ήλιος και θάλασσα με ό,τι αυτό συνεπάγεται… ΓΗ ΤΗΣ ΕΠΑΓΓΕΛΙΑΣ.
ΣΥΝΑΝΤΑ την αρχαία Γόρτυνα, τη Φαιστό , την Αγία Τριάδα.
ΔΙΑΒΑΖΕΙ για τους αρχαιολογικούς θησαυρούς, τους μύθους, τη Λασαία χώρα το λιμάνι του Κομμού.
ΠΕΡΙΗΓΕΙΤΑΙ στα μοναστήρια, στα ερημητήρια , τα φαράγγια των Αγίων και στους ιστορικούς σταθμούς ορόσημα της Ορθόδοξης Πίστης μας.
ΑΝΑΚΑΛΥΠΤΕΙ άπειρου κάλλους περιηγητικές και ορειβατικές διαδρομές, λίμνες με παγκόσμια βραβευμένα νερά, διάσημες παραλίες , προϊστορικά σπήλαια μαγευτικές ακτογραμμές και κορυφογραμμές .
Στέκεται αμήχανος μπροστά στα έργα υποδομής, στο μουσείο, στο μεγάλο φράγμα, στο λιμάνι, στο αεροδρόμιο Τυμπακίου και προσπερνά φανερά προβληματισμένος.
Ψάχνοντας καταλαβαίνει πως αυτός ο τόπος έχει γράψει ιστορία , έχει διδάξει πολιτισμό , έχει γεννήσει ήρωες, επαναστάτες κι αδούλωτες ψυχές.
Κι αν ψάξει λίγο ακόμη θα βρεθεί μπροστά σε έναν ολόκληρο, αθέατο πολλές φορές, κόσμο της νεολαίας , της επιστήμης, των γραμμάτων , της τέχνης , του πολιτισμού, της οικολογίας μα και της δημιουργίας που παλεύει ακόμα και σήμερα για να κάνει ακόμη πιο φωτεινό αυτόν τον τόπο.
Αυτή είναι η δύναμη του τόπου μας . Που φέρνει χιλιάδες επισκέπτες κάθε χρόνο για να τον γνωρίσουν και να χαλαρώσουν στα ακρογιάλια και τα οργανωμένα τουριστικά καταλύματα.
Κι όμως!!!! Όσο κοινά κι αβίαστα βγαίνει το συναίσθημα του θαυμασμού για τον τόπο μας άλλο τόσο κοινή είναι η πεποίθηση όλων μας ότι ΚΑΤΙ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΚΑΛΑ!!
Και μιλάμε όλοι για παραμελημένο νότο, για υποβάθμιση στην ποιότητα ζωής, για στασιμότητα, για κοινωνική υποκουλτούρα , για παραβατικές συμπεριφορές και προπάντων για την εμπεδωμένη αίσθηση ότι οι πιο πολλοί προχωρούν μπροστά μα εμείς είμαστε μέσα σε αυτούς που έχουν μείνει πίσω.
Πάνω σ’ αυτή τη βάση αρχίζουμε όλοι να αναζητούμε αιτίες και να αποδίδουμε ευθύνες.
Πολλοί λέμε ότι φταίει η κεντρική εξουσία. Το κράτος. Το κράτος δε μας στηρίζει , το κράτος ακολουθεί λάθος πολιτικές, το κράτος είναι ανάλγητο, το κράτος δε νομοθετεί, αγνοεί τις ανάγκες μας, παραμελεί τις υποδομές , οπισθοδρομεί, βάζει φρένο στην ανάπτυξη με τις τακτικές του. Ναι όλα αυτά είναι υπό συζήτηση γι αυτό και ο καθένας μας έχει τις δικές του πολιτικές πεποιθήσεις. Όμως το ερώτημα είναι αλλού.
ΕΜΕΙΣ!! Εμείς τι κάνουμε για τον τόπο μας;;;;
Η τοπική αυτοδιοίκηση παρέχει τη δυνατότητα σε όλους μας για ανιδιοτελή προσφορά. Προσφορά στον τόπο προσφορά στην κοινωνία.
Όμως ‘’αυτοδιοίκηση’’ σημαίνει ‘’κοινή’’ διαχείριση μα και ‘’κοινή’’ διεκδίκηση για να πετύχουμε το ‘’κοινό καλό’’ μέσα σε πνεύμα συνεργασίας και συμπόρευσης.
Ο τόπος μας μέσω της αυτοδιοίκησης χρειάζεται πάνω απ’ όλα ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΗΡΕΜΙΑ και ΣΥΜΠΑΓΗ ΔΙΕΚΔΙΚΗΤΙΚΟ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟ.
Αυτό μέσα από τη δική μου εμπειρία και ενασχόληση με τα κοινά μπορεί να γίνει με :
1.ΕΠΑΝΑΣΧΕΔΙΑΣΜΟ, με το Δήμο να έχει τον ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΡΟΛΟ για τη συνεργασία της κοινωνίας μας α) με την τοπική αυτοδιοίκηση Β’ βαθμού και β) με το κεντρικό κράτος. Αυτό οφείλουμε να το παγιώσουμε στη συνείδηση των δημοτών μας αλλά και να το υπηρετήσουμε ως αιρετοί.
Απαιτείται προσπάθεια κινηματικού χαρακτήρα, με το Δήμο να διεκδικεί δυναμικά και συντεταγμένα , προς κάθε κατεύθυνση και με κάθε πολιτικό περιβάλλον, τα οφειλόμενα σε εμάς. Κι αυτό θα ξεκινά από ένα κεντρικό δημοτικό σχεδιασμό , μια ιεράρχηση με τη συνεργασία όλων των τοπικών φορέων μα και με τον απαιτούμενο ρεαλισμό ως προς τις συνθήκες.
2.ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ μιας χαμένης ισορροπίας στο δίπτυχο δικαιώματα-υποχρεώσεις του δημότη. Είναι αναφαίρετο το δικαίωμα του δημότη να απολαμβάνει όλα τα αγαθά. Από την ποιότητα και την επάρκεια του νερού, την ποιότητα της καθημερινότητας, την εξυπηρέτηση των αναγκών, την παιδεία, την υγεία αλλά και την ασφάλεια , την πρόοδο των επιχειρήσεων το καθαρό περιβάλλον και όλα όσα εμπεριέχονται στις υποχρεώσεις του Δήμου. Όμως παράλληλα έχει την υποχρέωση να συνεισφέρει ισότιμα γι’ αυτά και να εφαρμόζει τις αντίστοιχες διατάξεις. Αν το ‘’αίσθημα δικαίου’’ και η εμπιστοσύνη του πολίτη απέναντι στο δήμο είναι το ζητούμενο τότε η διατήρηση αυτής της ισορροπίας από την πλευρά της δημοτικής αρχής είναι υποχρεωτική και χωρίς παρεκκλίσεις.
3.ΕΜΠΕΔΩΣΗ της λογικής ότι ο δήμος οφείλει να λειτουργεί ως συμπαγές σύνολο διεκδικώντας ενιαία με βάση τις ιεραρχημένες ανάγκες κάθε περιοχής ή πρώην δήμου. Αλλά και ταυτόχρονα απόλυτο σεβασμό στην ιστορικότητα κάθε επιμέρους κοινωνίας μικρής ή μεγάλης με ταυτόχρονη απόδοση τιμής και ενίσχυση δομών υποδομών και υπηρεσιών στο πλαίσιο της αποκέντρωσης.
- ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ ομαλοποίηση της λειτουργίας του διοικητικού μηχανισμού του δήμου. Η εξυπηρέτηση του δημότη και η συμβολή στην αναπτυξιακή προσπάθεια είναι ο λόγος για τον οποίο έχει συσταθεί. Υποστελεχωμένες υπηρεσίες, κακό κλίμα συνεργασίας , προβληματικός οργανισμός εσωτερικής υπηρεσίας, μικροπολιτικές λογικές αιρετών και μη, απειθαρχία ή διαταραχή αισθήματος ισότητας μεταξύ των υπηρεσιακών είναι συνταγές αποτυχίας κάθε δημοτικής αρχής με μεγάλο χαμένο την τοπική κοινωνία.
Αν γίνουν κατ’ αρχάς αυτά τα φαινομενικά απλά βήματα, μπορούμε με ΣΥΜΠΑΓΕΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ να μιλήσουμε αυτοδιοικητικά , να απαιτήσουμε πολιτικά, να διεκδικήσουμε τεχνοκρατικά και να συνεργαστούμε διαδημοτικά για να γίνει ο τόπος μας πρότυπο κέντρο ανάπτυξης και προκοπής.
Είναι εύκολο στις επερχόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές να μπούμε πάλι στη λογική των ομάδων ή πολύ περισσότερο των αυθεντιών που με μαγικό τρόπο θα λύσουν την επόμενη μέρα όλα τα προβλήματα. Κι αν- σε ότι με αφορά- δεν έχω ακόμα ανακοινώσει μια δική μου υποψηφιότητα για το αξίωμα του Δημάρχου είναι γιατί θεωρώ ότι αυτό δεν είναι το μείζον βήμα αυτή την ώρα. Ο διάλογος οι συγκλίσεις κι οι συναινέσεις, χωρίς τα στεγανά των ομάδων, είναι το ζητούμενο αυτή τη χρονική περίοδο. Αυτά είναι τα κυρίαρχα κι αυτά θα πρέπει πρώτα απ’ όλα να εξαντληθούν. Μόνο έτσι, όπως κι αν προχωρήσουμε τελικά προς τις εκλογές , δε θα μπούμε στη λογική των συγκρούσεων. Συγκρούσεων που μέσα από την εκλογική αναμέτρηση θα βγάλουν την τοπική κοινωνία τραυματισμένη και διχασμένη όπως γίνεται πολλά χρόνια τώρα. Μα το σπουδαιότερο με ΧΑΜΕΝΗ ΓΙΑ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ την οφειλόμενη παρακαταθήκη μας για τις επόμενες γενιές. Αυτή που λέει ότι ΜΙΑ ΕΝΩΜΕΝΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΝΑ ΦΟΒΗΘΕΙ ΤΙΠΟΤΑ. Και τότε ο τόπος μας πάλι θα συνεχίσει να είναι όμορφος. Μα μόνο όταν τον βλέπουμε από ψηλά.
* Ο κ. Γιάννης Νικολακάκης είναι Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Φαιστού
