Γράφει η Έφη Μιχελάκη*
Και του βοσκού και του κτηνοτρόφου, γιατί οι δυο αυτές έννοιες διαφέρουν πολύ μεταξύ τους.
Απ’ τη γη ίσαμε τον ουρανό διαφέρουν.
Είναι ο μήνας των συμφωνιών και των διαπραγματεύσεων, του παζαριού τέλος πάντων για το προϊόν του κόπου τους.
Το γάλα.
Να καθοριστεί η τιμή του για τη σεζόν που αρχίζει οσονούπω .
Ή για να το πω πιο σωστά, να τους τιμολογήσουν άλλοι το προϊόν τους, γιατί διαπραγματευτικό πλεονέκτημα δεν είχαν ποτέ.
Πίκρα και πάλι πίκρα κι οφέτος απ’ ότι μαθαίνω..
Μια διαχρονική τακτική βέβαια, σε μια χώρα που ανήκει δεκαετίες τώρα στην “Ευρωπαϊκή Αγκαλιά” με τη συνενοχή της Ελληνικής Πολιτείας..
Κι αν αγαπάς και λίγο τη δουλειά σου, (για όσους είμαστε στο χώρο) και σέβεσαι το κόπο του καθενός που έντιμα μοχθεί για να επιβιώσει, έχεις και συ Μεγαλοβδομάδα μαζί του.
Και δε χρειάζεται να ‘χει κανείς προφητικό χάρισμα για να καταλάβει τι ακριβώς συμβαίνει.
Ωστόσο θα γράψομε σήμερα δυο αράδες, ίσα για να κάνουμε κοινωνούς κι άλλους ανθρώπους που σίγουρα έχουν άγνοια για το τι συμβαίνει με το γάλα.
Η Ελληνική Κτηνοτροφία βρίσκεται ακόμη σε κατάσταση βρεφική…
Ίσα να τη βοηθάνε να μπουσουλάει, και τε, να τσι παίζουνε μιά να κωλοκαθίζει, (αυτοί οι ίδιοι που τη βοηθάνε ) , και να μη μπορεί να ξανασταθει στα πόδια τζη.
Ναι όπως τ’ ακούς, κι ας λένε κάποιοι για ψηφιακή εποχή, υπολογιστές στο μαντρί, ηλεκτρονικά ενώτια, μετρητές στις παγολεκάνες συμβολαιακή κτηνοτροφία κι άλλα κουραφέξαλα…
Και μπορώ να προσθέσω ακόμη πολλά, μα δεν μου επιτρέπεται απ’ τη θέση που είμαι.
Τα προβλήματα του κλάδου πολλά και άλυτα χρονίζουν δεκαετίες ολόκληρες, βρόγχος στο λαιμό του Έλληνα βοσκού.
Το ερώτημα είναι ένα : θέλουμε να υπάρχει εγχώρια παραγωγή γάλακτος;
Θέλουμε να υπάρχει πρωτογενής τομέας;
Οφείλουν να δουν την αλήθεια κατάματα τα κέντρα των αποφάσεων και να σταθούν επιτέλους αρωγοί..
Εκτός κι αν τα κέντρα των αποφάσεων βρίσκονται εκτός συνόρων, πράγμα που πολύ το φοβούμαστε όλοι μας..
Προς το παρόν” βρίσκουν ευκολότατα το δρόμο” και κατακλύζουν την Ελληνική αγορά λίμνες και ποταμοί γάλακτος απ ‘την Κεντρική και Δυτική Ευρώπη..
Είναι αυτό που όλο ακούς με τις Ελληνοποιήσεις και τους φραγμούς τους.
Και απ’ τη Νότια Ευρώπη τελευταία εισαγωγές…
Ακούς;
Σε τιμές εξευτελιστικές, 45 λεπτά το λίτρο τιμή εισαγωγής απ’ τη Σαρδηνία!
Τουλάχιστον αυτό συνέβαινε προ κορωνοιου, αν έχουν αλλάξει τα πράγματα στη παρούσα δε το γνωρίζω…
Στην ουσία εξευτελισμός για τον Έλληνα κτηνοτρόφο που μέσα σ’ αυτή τη λαίλαπα προσπαθεί κι ελπίζει να επιβιώσει.
Μα πως;
Τα ίδια κι απαράλλαχτα συμβαίνουν και στην άλλη Ελλάδα…
Το βλαστάρι μου, μας έλεγε πως στη Γερμανία βρίσκεις στο ράφι Γραβιέρα Κρήτης με 20 ευρώ το κιλό!
Στην Ιταλία πάλι Γραβιέρα Κρήτης δε θα βρεις στο ράφι, ξέρουν οι Ιταλοί τι κάνουν!
Κι έχουμε λοιπόν και λέμε:
Τιμές παραγωγού πρόβειου γίδινου κι αγελαδινού γάλακτος καθηλωτικές.
Από 0.75 λεπτά το λίτρο στο πρόβειο.
Ένα μπουκαλάκι νερό αγοράζεις!
Αθρόες εισαγωγές νωπού, συμπυκνωμένου, αποβουτυρωμένου γάλακτος κι ότι άλλο φανταστείς.
Επιχειρήσεις γαλακτος που δεν υποβάλλουν έγκαιρα ή και καθόλου μηνιαίες δηλώσεις Ισοζυγίου γάλακτος.
Απουσία ελέγχων ή λιγότεροι απ όσους ρητά αναφέρουν οι σχετικές Υ. Α και ΚΥΑ.
Ο ΕΛΓΟ – ΔΗΜΗΤΡΑ πάντα εισηγείται επιβολή προστίμων..
Κι ύστερα;
Νομοθεσία υπάρχει, οι μηχανισμοί της είναι σκουριασμένοι κατά πως φαίνεται ..
Θα μου πεις, κοιμίζεις γλαύκαυς εις τας Αθήνας τώρα..
Κι όμως, οι έλεγχοι και τα πρόστιμα θα φέρουν τις υψηλές τιμές στο παραγωγό.. Άλλη λύση δεν υπάρχει.
Έλεγχοι στους κολοσσούς που εισάγουν, στους μεσάζοντες και στους μεταποιητές..
Ενοποίηση της Βάσης δεδομένων του ΥπΑατ με την Εφορία, ισχυροποίηση του κυρωτικού πλαισίου, και επιβολή προστίμων στους παραβάτες..
Πόσο δύσκολο είναι;
Κι όμως είναι εξαιρετικά δύσκολο καθώς φαίνεται να πας κόντρα στα μεγάλα συμφέροντα και στις συμφωνίες που λαμβάνονται μάλλον στα Ευρωπαϊκά σαλόνια..
Απ ‘την άλλη, ο κακομοίρης ο κτηνοτρόφος κάθε τέτοια εποχή να κάθεται σ’ αναμμένα κάρβουνα..
Τα ζώα του να γεννούν, να πρέπει να βρει που θα διαθέσει το προϊόν του, και πως θα ταΐσει τα ζώα του..
Απ ‘αυτά ζει.
Κι όχι λεφτά στη τσέπη του..
Την όψη του χρήματος την έχει ξεχάσει προ πολλού, προκαταβολές κι επιταγές μηνών μόνο..
Αγωνία, να παρακαλάς και να σκύβεις το κεφάλι..
Αυτό είναι ο Έλληνας βοσκός..
Ευθύνη έχει και ο ίδιος που δεν εννοεί να καταλάβει την δύναμη της συλλογικότητας και της ομαδικής δουλειάς, των Ομάδων Παραγωγών και των Συνεταιρισμών τους.
Έτσι , λόγω του χαρακτήρα των περιοχών που ζουν (ορεινές και ημιορεινές),
της αμορφωσιάς τους δυστυχώς,
και της έλλειψης ρευστότητας, γίνονται έρμαια στις ορέξεις των μεταποιητών και των εμπόρων ζωοτροφών..
Τι να πεις..
Ορισμένοι μάλιστα, έχουν μείνει ακόμη στην εποχή Παπανδρέου με τις τιμές ασφαλείας που ορίζονταν κάθε τέτοια εποχή…
Βέβαια, αν ρωτήσεις και τους τοπικούς Μεταποιητές, έχουν κι αυτοί το δίκιο τους.
Πως να δώσω υψηλή τιμή θα σου πει, αφού οι μεγάλες εταιρίες εισάγοντας φτηνή πρώτη ύλη είναι εκτός συναγωνισμού..
Μα το μεγαλύτερο πρόβλημα του κτηνοτρόφου είναι οι προφορικές συμφωνίες με τους τυροκόμους.
Οι γαλακτοβιομηχανίες και τα τοπικά Τυροκομεία εκμεταλλευόμενοι κι αυτοί τη κατάσταση, κάνουν το δικό τους παιχνίδι..
Εδώ είναι που πρέπει να παρέμβει το κράτος, και να ξεκαθαρίσει με ποιον είναι;
Με τον παραγωγό ή με τους μεγάλους παίκτες του χώρου;
Να παρέμβει για να εξαλείψει αθέμιτες εμπορικές τακτικές.
Να δώσει τη δυνατότητα στο κτηνοτρόφο να διαπραγματευτεί την αξία του προϊόντος του που με κόπο παράγει..
Να τιμολογεί ο ίδιος το κόπο του..
Βήματα δικαιοσύνης δηλαδή, για να δείξεις πως νοιάζεσαι.
Το προηγούμενο Ιούνιο είχε δεσμευτεί το Υπουργείο για υποχρεωτικά συμβόλαια παραγωγού και τυροκόμου..
Για να δούμε..
Δύσκολο είναι το παντέρμο να διασταυρώσεις Τελωνείο – Ισοζύγια γάλακτος κι αριθμούς ζώων..
Δύσκολο όταν έχεις να κάνεις με συμφωνίες απ ‘οξω και με άλλα πολλά…
Ώρα σας καλή.
*** Στις φωτογραφίες: Ωριμαντήρια απ την μονάδα Οικοτεχνίας του φίλου Αναστάση Καψάλη στα ριζά του Ψηλορείτη και Βοσκάκια στ’ Αστερούσια σε περισυλλογή…
* Η Έφη Μιχελάκη είναι Κτηνίατρος από ο Ασήμι, με καταγωγή από τους Παρανύμφους Αστερουσίων
