Ένας μικρός λόγος για τον παπά-Μανώλη του Αμπελούζου , 3 μήνες από την κοίμηση του…
Πριν από αρκετά χρόνια παντρεύτηκα στον Αμπελούζο όπου και κατοίκησα.
Από τους πρώτους ανθρώπους που γνώρισα, φυσικά και ήταν ο παπά-Μανώλης, μια εξέχουσα μορφή στο χωριό.
Χαιρόταν να μας βλέπει να πηγαίνουμε στην εκκλησία με τις οικογένειες μας, να εκκλησιαζόμαστε και προσευχόταν μυστικά για εμάς.
Αυτό που αποκομίσαμε από τον παπά-Μανώλη ήταν η ειρήνη , η ηρεμία , η απλότητα και η καθαρή μελωδική του φωνή που πλημμύριζε τις καρδιές μας κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας.
Αυτό που παραθέτω είναι ότι ο παπάς μας είχε μια λεπτή και παραδοσιακή προσωπικότητα.
Η παρουσία του και η μορφή του ήταν αφομοιωμένη στο περιβάλλον του χωριού και στους κατοίκους του.
Ήταν γλυκός σαν παρουσία, πράος ,καλόκαρδος χαμογελαστός, άλλοτε σοβαρός με λεπτή διάκριση, αθόρυβος στα τελετουργικά- εκκλησιαστικά του καθήκοντα.
Παράλληλα διακρινόταν για την ταπείνωση , τη σεμνότητα, το ήθος και το περιεχόμενο ψυχής , προσευχής , πνευματικότητας και αγάπης Χριστού.
Ο παπάς μας νομίζω συμπλήρωνε το χωριό και το χωριό τον παπά μας. Το ποίμνιο του ρωμαίικο κρητικό παλαιϊνό , παραδοσιακό με φόβο Θεού σαν τον παπά του.
Παπά-Μανωλη σε ευχαριστούμε για όλα! Μας πρόσφερες πολλά!
Μας βάπτισες, μας πάντρεψες ,μαζί στις γιορτές μαζί και στις λύπες ,μαζί στις δυσκολίες και τα προβλήματα μας.
Ξέρουμε ότι προσευχόσουν στην Παναγία την Ευαγγελίστρια που τόσο αγαπούσες και υπηρετούσες, ξέρουμε ότι και τώρα προσεύχεσαι από τον ουρανό μαζί με την Παναγία για εμάς. Σε ευχαριστούμε από καρδιάς για όλα! Καλό παράδεισο παπά-Μανώλη!
Εκ του ποιμνίου του Αμπελούζου
Χριστός Ανέστη
