Τό ὄνομα τοῦ Εὐτυχίου δέν συμπεριλαμβάνεται σέ κανένα ἐπισκοπικό κατάλογο οἰασδήποτε ἐποχῆς. Στή διδακτορική του διατριβή «Οἱ ῞Αγιοι τῆς πρώτης Βυζαντινῆς περιόδου τῆς Κρήτης καί ἡ σχετική πρός αὐτούς φιλολογία» ὁ σεβαστός καθηγητής κ. Θεοχάρης Δετοράκης στοῦ ὁποίου τήν ἔρευνα καί ἡ ᾿Εκκλησία τῆς Κρήτης ὀφείλει πολλά, καλῶς δέν ἀναφέρεται. Μόνη πηγή, εἶναι ἡ ἰσχυρή ἐπί αἰῶνες Τοπική ᾿Εκκλησιαστική Παράδοση τήν ὁποία βεβαιώνει ὁ ῞Οσιος Κύρ ᾿Ιωάννης ὁ Ξένος (970-1027) ἀπό τό Σίββα Πυργιωτίσσης τό 10ο αἰῶνα. ῾Ο ᾿Ιωάννης γεννήθηκε ἀμέσως μετά τήν ᾿Αραβοκρατία καί γνώριζε ὡς σχετικῶς νωπή τήν παράδοση περί τῶν ῾Αγίων Εὐτυχιανῶν (Εὐτυχίου ᾿Επισκόπου, Εὐτυχιανοῦ ῾Οσιομάρτυρος καί Κασσιανῆς τῶν αὐταδέλφων), ἡ ὁποία παράδοση ἤθελε τούς ῾Αγίους νά ἔζησαν κατά τή σκοτεινή περίοδο τῶν διωγμῶν τῆς ᾿Αραβοκρατίας. ῾Η θεόθεν βεβαίωση ἔγινε μέ τήν δι’ ἀποκαλύψεως εὕρεση τῶν τάφων τῶν ῾Αγίων Εὐτυχίου καί Εὐτυχιανοῦ, ὅπου ὡς νέος ἀσκητής ὁ ᾿Ιωάννης ὁ Ξένος, ἔκτισε Ναό καί Μονή, ὅμως ὁ βίος των ἦταν γνωστός. ῾Η τοποθέτησή του χρονολογικά στούς πρώτους μεγάλους διωγμούς εἶναι ἀστήρικτη ἄν καί πέρασε στά σύγχρονα κείμενα, ὅπως ἀστήρικτος πρός τήν ᾿Εκκλησιαστική Παράδοση τήν καί μόνη πηγή, εἶναι καί ὅτι παραιτήθηκε ἀπό τό θρόνο του γιά νά ἀσκητεύσει.
῾Ο Εὐτύχιος μαζί μέ τά κατά σάρκα ἀδέλφια του, Εὐτυχιανό καί Κασσιανή, ἀσκήτευσαν στά ᾿Αστερούσια ὄρη, στά περίχωρα τῆς Μ. ῾Οδηγητρίας (κτίσθηκε πολύ ἀργότερα) καί στό ὄρος Ράξος, λόγῳ διωγμῶν, ἀσκώντας καί τά ἐπισκοπικά του καθήκοντα. ᾿Εκήδευσε τόν ῾Οσιομάρτυρα ἀδελφό του Εὐτυχιανό, καί κατά τήν ἐπιθυμία του ἐτάφη ὅπου καί ὁ ἀδελφός του ὅταν ἐκοιμήθη ἐν εἰρήνῃ. ῾Η Κασσιανή ἀπομονωμένη σέ ἀπόκρημνο σπήλαιο ὡς ἀσκήτρια, ἐκοιμήθη, χωρίς ποτέ νά γίνει λόγος περί τῶν Λειψάνων της. ῾Η μνήμη καί τῶν τριῶν ἑορτάζεται στίς 17 Αὐγούστου. Στήν ῾Ι. Μητρόπολη Γορτύνης καί ᾿Αρκαδίας ὑπάρχει· α) ῾Ο ἐρειπωμένος Ναός τῶν ῾Αγίων, κτῖσμα τοῦ ῾Οσίου ᾿Ιωάννου τοῦ Ξένου καί β) ὁ ᾿Ενοριακός Ναός τῆς ᾿Ενορίας Λιστάρου Πυργιωτίσσης. Εἰκόνες των παλαιές καί νέες ὑπάρχουν σέ πολλούς Ναούς τῆς ῾Ι. Μητροπόλεως.
᾿Εδῶ πρέπει νά σημειώσουμε, ὅτι τό θέμα περί τῶν ῾Αγίων Εὐτυχιανῶν δέν ἀποτελεῖ γιά τήν Κρήτη ἁπλά ἰσχυρή ᾿Εκκλησιαστική Παράδοση, ἀλλά ἀσάλευτη ᾿Εκκλησιαστική Συνείδηση ἡ ὁποία ἀποτελεῖ τή μόνη αὐθεντία στήν ᾿Εκκλησία, καί ἡ ὁποία ἐρείδεται στό φωτισμό καί τήν καθοδήγηση τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος ὅλου τοῦ πληρώματος τῆς ᾿Εκκλησίας (κλήρου καί λαοῦ) καί ὄχι μόνο τῆς ἐκκλησιαστικῆς διοικήσεως.
Αὐτή, λοιπόν, ἡ ᾿Εκκλησιαστική Συνείδηση ἀποφαίνεται ἀπαρασαλεύτως γιά τό θέμα τοῦτο ἐπί μία χιλιετία καί μάλιστα λατρευτικῶς (μνήμη, προσκύνημα, ᾿Ακολουθίες ἐγκεκριμένες Συνοδικῶς, εἰκόνες, παλαιές τοιχογραφίες, κ.ἄ.)
Ἀπό τό βιβλίο «Μελετήματα ἁγιολογικά – ἱστορικά» 2008 τοῦ Πανοσιολ. Ἀρχιμ. Χρυσοστόμου Παπαδάκη, Πρωτοσυγκέλου τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Γορτύνης καί Ἀρκαδίας
Στίς 8 Μαΐου 2011, ὁ Σεβ. Μητροπ. Γορτύνης καί Ἀρκαδίας κ. Μακάριος, τέλεσε τά ἱ. ἐγκαίνια τοῦ πρός τιμήν τῶν Ἁγ. Εὐτυχίου, Εὐτυχιανοῦ καί Κασσιανῆς, ἀνεγερθέντος Ἱ. Ναοῦ στό Ἱ. Μετόχιο τῶν Ἁγ. Εὐτυχιανῶν, μέ τήν φροντίδα τοῦ Πανοσιολ. Ἀρχιμ. Παρθενίου Βουλγαράκη, Ἡγουμένου καί τῶν ἀδελφῶν τῆς Ἱ. Μ. Ὁδηγήτριας.
