Κάποια φορά, που ο Πατερούλης Ευμένιος είχε μοιράσει όλα τα κεράσματα που είχε και δεν απέμενε τίποτε για να προσφέρη στον επόμενο επισκέπτη, μία κυρία τον παρατήρησε με κάποια αυθάδεια:
– Τώρα, που μοίρασες ό,τι είχες για κέρασμα, έτσι και έρθη ένας άνθρωπος, τι θα τον δώσης;
Ο Παππούλης δεν της απάντησε, απλώς χαμογέλασε.
Εκείνη την στιγμή, χτυπάει την πόρτα ένας νεαρός και ρωτά:
– Γέροντα, μπορώ να μπω;
Ο Γέροντας απαντά:
– Να ‘ναι ευλογημένο, έλα, έλα μέσα.
– Μισό λεπτό, απαντά ο νεαρός, φέρνοντας ένα τεράστιο κουτί, που έπιασε όλο το τραπέζι του Παππούλη.
– Τα στέλνει ο τάδε, του λέει.
Πήρε την ευχή του το παλληκάρι και έφυγε.
Άρχισε τότε η κυρία να του λέη:
– Μμ.., έντάξει όμως να δω τι θα τα κάνης τώρα τόσα κεράσματα.
Εκείνος δεν απάντησε και πάλι χαμογέλασε.
Σε λίγη ώρα ξανακτυπά η πόρτα και εμφανίζεται ένας άλλος νεαρός λέγοντας:
– Πάτερ μου;
– Πέρασε, πέρασε, του απαντά.
– Ένα λεπτό, δεν είμαι μόνος μου έχουμε έρθη με ένα πούλμαν γεμάτο να πάρουμε την ευχή σας, γιατί ξεκινάμε να γράψουμε για τις εξετάσεις, του λέει ο νεαρός.
– Να ‘ναι ευλογημένο, να ‘ναι ευλογημένο, απαντά ο Πατερούλης!
Πάρτε κεράσματα….
Πηγή: Ηλιας Καλλιωρας – Οσιος Ευμένιος Σαριδάκης ·† 23 Μαΐου 1999
