Γράφει η Εύα Κοντού – Καπελάκη*
Πριν να γίνει το όραμα πραγματικότητα… υπήρχε ένας μύθος προφορικός που μεταφερόταν από τα χρόνια της ενετικής κατοχής…. Από στόμα σε στόμα έφτασε ως τις ημέρες μας και μετά ξεχάστηκε… Η θεία μου η Μαρία Συγγελάκη, μού έλεγε στα παιδικά παραμύθια που μου αφηγούταν σαν ήμουν παιδούλα αμάλαγη στην τρυφερή αγκαλιά της:
«Άκου παιδί μου ένα μύθο που μου έλεγε ο παππούς σου – ο πατέρας μου – π. Ιωακείμ – … Ήταν λέει στα χρόνια της Βενετιάς μια όμορφη κορασοπούλα, τόσο όμορφη που όλοι σαν την έβλεπαν κάρφωναν το βλέμμα τους στις γαλαζοπράσινες θάλασσες των ομαθιώ τζη και δεν έλεγαν να ξεκολλήσουν με τίποτα. Εκείνη σεμνή, αμάλαγη παιδούλα κι ακάτεχη στου έρωτα τα τεχνάσματα τραγουδούσε και με τέχνη μπαλαρίνας περνοδιάβαινε τα σοκάκια του Σίβα… που τότε ήταν κεφαλοχώρι…. Ένας νέος ,ενός προύχοντα ο γιός, λαβώθηκε με τα βέλη του Έρωτα και δεν έλεγε παιδί μου, να μερέψει… Αρρώστησε βαριά και τότε ο πατέρας του – φρόνιμος και συνετός άνθρωπος αλλά΄…άρχοντας του τόπου… θέλησε να πάει για γυναίκα του γιού ντου την όμορφη κορασοπούλα, την Μαριγώ….
Το μαθαίνει η μάνα τζη και δεν ήξερε είντα να κάμει, σκέφτηκε λοιπόν ότι μόνο αν την έκρυβε κι έλεγε ότι πόθανε… θα την έσωζε…. Πήγε λοιπόν παιδί μου, μια νύχτα στον καλαθά… στην εξωμπασά του χωριού και έκοψε ένα «αθάνατο» τον ξερίζωσε προσεκτικά και την έκρυψε στα σωθικά του και μετά τον ξαναφύτεψε με τέχνη για να τον ξεθάβει καθ αργά να την ταΐζει και να την ποτίζει για να μην ποθάνει μέχρι να καταλαγιάσει το κακό που τους βρήκε.. Βλέπεις παιδί μου ήτανε μόλις 11 χρόνων σαν τη γιαγιά σου την Όλγα, τη μάνα μου δηλαδή!!!
Και πέρασαν έτσι τα χρόνια.. το γεγονός ξεχάστηκε, ο νέος έφυγε από το χωριό και πήγε στο Μεγάλο Κάστρο και η κορασοπούλα παντρεύτηκε με ένα νέο του χωριού σαν ήταν ο καιρός τση… έκανε οικογένεια και η μάνα τζη για να τιμήσει καταπώς λένε τον «αθάνατο» σωτήρα τση κόρης τση θέλησε να τον ε κόβει κάθε χρόνο και να ντύνει τσι γιους τση στις αποκριές στο σπίτι μέσα στις γιορτές που κάνανε τότε, σε ανάμνηση της περιπέτειας της αδελφής τους»!
Δεν είναι γνωστός στις ημέρες μας αυτός ο μύθος και οφείλω μια και τον έφερα στον νου μου σκαλίζοντας τις παλιές ιστορίες και μου τον επιβεβαίωσε η 87χρονη πεθερά μου Νότα Τερζάκη από το Πετροκεφάλι, να τον καταθέσω στη γιορτή την σημερινή της μάσκας της Σιβιανής!!!!!
Il mito sulla maschera di Sibyan … attraverso i ricordi ….
Prima che la visione diventasse realtà … c’era un mito orale che è stato riportato dagli anni dell’occupazione veneziana … Il passaparola è arrivato ai nostri giorni e poi è stato dimenticato … Mia zia, Maria Syngelakis, mi raccontava delle fiabe dell’infanzia che mi venivano raccontate come se fossi una bambina senza pietà nel suo tenero abbraccio:
“Ascolta mio figlio un mito che tuo nonno mi raccontava – mio padre – padre Ioakim – … Diceva negli anni veneziani una bella fanciulla, così bella che tutti la guardarono scrutare nei mari turchesi delle ghiandaie blu e non hanno detto che potevano cavarsela con qualsiasi cosa. Quell’umile ragazza senza figli e innamorata dei trucchi che cantava, e con l’arte della ballerina attraversava le strade di Siva … che era allora un capo villaggio … Un giovane, un figlio prodigo, è stato catturato dalle frecce di Eros e non ha detto a mio figlio di scendere … Era gravemente malato e poi suo padre – un uomo saggio e prudente ma … il sovrano del posto … voleva andare dalla moglie di suo figlio la bellissima bambina, Marigo….
Sua madre lo viene a sapere e non sa cosa fare, quindi pensava che solo se l’avesse nascosta e avesse detto che e’ morta… l’avrebbe salvata … Quindi una notte figlia mia, andò all’esterno del villaggio e tagliò un “immortale”, lo radicò con cura e la nascose all’ interno, poi lo ripiantò con l’arte per scavarlo lentamente e darle da mangiare per non lasciarla morire fino a quando il male che e’ venuto sia sparito .. Vedi figlia mia, aveva solo 11 anni come la nonna Olga, mia madre !!!
E così passarono gli anni … l’evento fu dimenticato, il giovane lasciò il villaggio e andò al Grande Castello e la fanciulla sposò un giovane del villaggio giacche’ il tempo era arrivato … fece una famiglia e sua madre per onorarlo dicendo ” l’immortale “salvatrice di sua figlia voleva tagliarlo ogni anno e vestiva I suoi figli a casa, durante i festeggiamenti che stavano facendo in memoria dell’avventura della sorella”durante il Carnevale!
Questo mito non è conosciuto al giorno d’oggi, e l’ ho portato in memoria quando ho registrato vecchie storie e mi è stato confermato da mia suocera di 87 anni Nota Terzakis di Petrokefali, per metterlo in celebrazione della maschera Sivan di oggi !!! !!
Le mythe du masque sibyen … à travers les souvenirs …
Avant que la vision ne devienne réalité … il y avait un mythe oral qui s’est perpétué des années de l’occupation vénitienne … De bouche en bouche, il a atteint nos jours, puis oublié … Ma tante, Maria Syngelakis, me disait dans les contes pour enfants que l’on me disait que j’étais une enfant sans pitié dans son étreinte tendre:
“Écoutez mon enfant un mythe que votre grand-père me disait – mon père – le père Ioakim – … Il disait dans les années vénitiennes une belle jeune fille, si belle que tout le monde la regardait regarder dans la mer turquoise des geais bleus et ils n’ont pas dit qu’ils pouvaient s’en tirer avec quoi que ce soit. Cette humble fille sans enfant, amoureuse des tours qu’elle chantait et de l’art de la ballerine, elle a traversé les rues de Siva … qui était alors chef de village … Un jeune homme, un fils prodigue, a été attrapé par les flèches d’Eros et n’a pas dit à mon enfant de descendre … Il était gravement malade puis son père – un homme sage et prudent mais … le dirigeant du lieu … voulait aller voir la femme de son fils la belle petite fille, Marigo….
Sa Mère apprend cela et ne savait pas quoi faire, alors elle pensait que seulement si elle la cachait et disait qu’elle était en train de mourir … elle la sauverait … Alors mon enfant est allé une nuit au panier … à l’extérieur du village et a coupé un “immortel”, il l’a soigneusement enraciné et l’a caché dans son estomac, puis l’a replanté avec de l’art pour le creuser lentement et le nourrir. ne l’implore pas jusqu’à ce que le mal qu’ils ont trouvé soit parti .. Vous voyez que mon enfant n’avait que 11 ans comme grand-mère Olga, c’est ma mère !!!
Et donc les années ont passé .. l’événement a été oublié, le jeune homme a quitté le village et est allé au Grand Château et la jeune fille a épousé un jeune homme du village car il était temps … il a fait une famille et sa mère pour l’honorer dire ” immortelle “la sauveuse de sa fille voulait le couper chaque année et habiller ses poule mouillées pour Halloween à la maison lors des célébrations qu’elles faisaient alors, en souvenir de l’aventure de leur sœur”!
Ce mythe n’est pas connu de nos jours, et je le dois à moi-même en gravant de vieilles histoires et a été confirmé par ma belle-mère de 87 ans, Nota Terzakis de Petrokefali, pour le mettre à l’honneur du masque Sivan d’aujourd’hui !!! !!
* Eva Kapellaki Kondou [ insegnante e redattrice, Lettere Classiche dell’ Universita’ degli studi di Napoli “Federico II”]
