Της Εύα Καπελλάκη – Κοντού*
Πριν να γίνει το όραμα πραγματικότητα… υπήρχε ένας μύθος προφορικός που μεταφερόταν από τα χρόνια της ενετικής κατοχής…. Από στόμα σε στόμα έφτασε ως τις ημέρες μας και μετά ξεχάστηκε… Η θεία μου η Μαρία Συγγελάκη, μού έλεγε στα παιδικά παραμύθια που μου αφηγούταν σαν ήμουν παιδούλα αμάλαγη στην τρυφερή αγκαλιά της:
«Άκου παιδί μου ένα μύθο που μου έλεγε ο παππούς σου – ο πατέρας μου – π. Ιωακείμ – … Ήταν λέει στα χρόνια της Βενετιάς μια όμορφη κορασοπούλα, τόσο όμορφη που όλοι σαν την έβλεπαν κάρφωναν το βλέμμα τους στις γαλαζοπράσινες θάλασσες των ομαθιώ τζη και δεν έλεγαν να ξεκολλήσουν με τίποτα. Εκείνη σεμνή, αμάλαγη παιδούλα κι ακάτεχη στου έρωτα τα τεχνάσματα τραγουδούσε και με τέχνη μπαλαρίνας περνοδιάβαινε τα σοκάκια του Σίβα… που τότε ήταν κεφαλοχώρι…. Ένας νέος ,ενός προύχοντα ο γιός, λαβώθηκε με τα βέλη του Έρωτα και δεν έλεγε παιδί μου, να μερέψει… Αρρώστησε βαριά και τότε ο πατέρας του – φρόνιμος και συνετός άνθρωπος αλλά΄…άρχοντας του τόπου… θέλησε να πάει για γυναίκα του γιού ντου την όμορφη κορασοπούλα, την Μαριγώ….
Το μαθαίνει η μάνα τζη και δεν ήξερε είντα να κάμει, σκέφτηκε λοιπόν ότι μόνο αν την έκρυβε κι έλεγε ότι πόθανε… θα την έσωζε…. Πήγε λοιπόν παιδί μου, μια νύχτα στον καλαθά… στην εξωμπασά του χωριού και έκοψε ένα «αθάνατο» τον ξερίζωσε προσεκτικά και την έκρυψε στα σωθικά του και μετά τον ξαναφύτεψε με τέχνη για να τον ξεθάβει καθ αργά να την ταϊζει και να την ποτίζει για να μην ποθάνει μέχρι να καταλαγιάσει το κακό που τους βρήκε.. Βλέπεις παιδί μου ήτανε μόλις 11 χρόνων σαν τη γιαγια΄σου την Όλγα, τη μάνα μου δηλαδή!!!
Και πέρασαν έτσι τα χρόνια.. το γεγονός ξεχάστηκε, ο νέος έφυγε από το χωριό και πήγε στο Μεγάλο Κάστρο και η κορασοπούλα παντρεύτηκε με ένα νέο του χωριού σαν ήταν ο καιρός τση… έκανε οικογένεια και η μάνα τζη για να τιμήσει καταπώς λένε τον «αθάνατο» σωτήρα τση κόρης τση θέλησε να τον ε κόβει κάθε χρόνο και να ντύνει τσι γιους τση στις αποκριές στο σπίτι μέσα στις γιορτές που κάνανε τότε, σε ανάμνηση της περιπέτειας της αδελφής τους!
Δεν είναι γνωστός στις ημέρες μας αυτός ο μύθος και οφείλω μια και τον έφερα στον νου μου σκαλίζοντας τις παλιές ιστορίες και μου τον επιβεβαίωσε η 87χρονη πεθερά μου Νότα Τερζάκη από το Πετροκεφάλι, να τον καταθέσω στη γιορτή την σημερινή της μάσκας της Σιβιανής!
* Καταγραφή: Εύα Καπελλάκη – Κοντού [Εκπαιδευτικός και αρθρογράφος Lettere Classiche dell’ Universita’ degli studi di Napoli “Federico II”].
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
