Κείμενο – Φωτογραφία: Γιώργος Παναγιωτάκης
Το Λασίθι ταυτίστηκε με τους ανεμόμυλους. Ήταν το γνώρισμα, η ταυτότητα και προπάντων η ομορφιά του. Οι χιλιάδες ανεμόμυλοι που αντλούσαν νερό για το πότισμα των κηπευτικών ήταν το πρώτο αιολικό πάρκο με παγκόσμια αναγνώριση και ακτινοβολία.
Για το Λασιθιώτη καλλιεργητή ο ανεμόμυλος ήταν ο συνεργάτης και βοηθός, η έγνοια και υπερηφάνεια του. Μέρος της καθημερινότητας, η ίδια η ζωή του.
Το μεγαλείο του τόπου έζησα από κοντά και προνόησα να το αποθανατίσω με αμέτρητες φωτογραφίες. Δεν άργησε η λεγόμενη “πρόοδος” που ως λαίλαπα αφάνισε τους ανεμόμυλους.ΤοΛασίθι των ανεμόμυλων πέρασε στην ιστορία και το χώρο του μύθου.
Έκτοτε πολλοί είναι εκείνοι που υποστηρίζουν την ιδέα της μερικής έστω αποκατάστασης του τοπίου. Όμως στην πράξη, η όποια προσπάθεια βασίστηκε σε εθελοντική πρωτοβουλία. Αξιομνημόνευτη η προσπάθεια του Πολιτιστικού Συλλόγου Λαγού – Πινακιανού “ο Νόστος” που από το καλοκαίρι του 2004 αναστήλωσε και συντηρεί κάποιους ανεμόμυλους στην είσοδο του Οροπεδίου,μια πρωτοβουλία που βρήκε συνεχιστές ως τις μέρες μας
Το Λασίθι του χθες και τα προσωπικά μου βιώματα και αναμνήσεις ήταν τα ερεθίσματα της ζωγραφικής μου περιπέτειας. Και πρώτη μου σκέψη στο ξεκίνημα ήταν να φιλοτεχνήσω το Λασιθιώτικο ανεμόμυλο σε μέγεθος ανάλογο της ιστορίας του, που θα είχε “διακεκριμένη θέση” στο Πολιτιστικό Κέντρο του χωριού μου. Το έργο, διαστάσεων 3,30Χ1, 70 μ. φιλοτεχνήθηκε στο δάπεδο ενός μεγάλου χώρου με ανορθόδοξο τρόπο. Όταν πάντως ολοκληρώθηκε και τοποθετήθηκε στη θέση του τράβηξε την προσοχή και ξεχώρισε ανάμεσα σε πολλά άλλα έργα. Λίγο μετά μεταφέρθηκε στη Βασιλική του Αγίου Μάρκου στο Ηράκλειο, όπου έγιναν εκδηλώσεις για το Οροπέδιο Λασιθίου.
Η εικαστική μου προσπάθεια με θέματα από το Λασίθι ξεπέρασε τα εκατό. Ταυτότητα και χαρακτηριστικό όλων ο ανεμόμυλος. Αυτόνοητο! Είμαι από εκείνους που πιστεύουν ότι ο ιστορικός που θα ξαναγράψει την ιστορία του τόπου μας θα προσθέσει σ’αυτή ένα μεγάλο κεφάλαιο με τίτλο “Το Λασίθι την εποχή των ανεμόμυλων”.
(Ελαιογραφία 3,30Χ1,70μ.)
