Με το δικό του τρόπο ο Μιχάλης Φραγκιαδάκης αποχαιρετά τον αδελφό του Αντώνη, τον άνθρωπο με τον οποίο είχαν κοινή πορεία και στη ζωή και στη μουσική.
Γράφει χαρακτηριστικά:
“Η αυλαία της ζωής για τον Αδελφό μου Αντώνη έπεσε αναπάντεχα. Η καρδιά του τον πρόδωσε. Η πόνος μας αβάσταχτος κι εμείς ανέτοιμοι να διαχειριστούμε αυτή την συμφορά. Δύσκολες οι πρώτες ώρες καθώς αδυνατούσαμε να κατανοήσουμε τι ακριβώς έχει συμβεί. Η οδύνη διαπέρασε την ψυχή μας μα και ολόκληρη την Κρήτη.
Φίλοι αγαπημένοι, γνωστοί, επώνυμοι και ανώνυμοι, άνθρωποι όλων των ηλικιών θρηνούσαν όπως κι εμείς τον δικό τους Αντώνη. Όλα έπρεπε να γίνουν όπως άξιζε στον ακριβό μας απόντα. Τα μηνύματα συμπαράστασης χιλιάδες. Βάλσαμο για την ψυχή μας η κάθε λέξη παρηγοριάς που με κάθε τρόπο έφτανε σε όλους μας. Η οικογένεια μας σύσσωμη μαζί με τους φίλους μας ετοιμαστήκαμε για το μεγάλο αντίο στο στερνό του ταξίδι.
Ο Αντώνης άφησε πίσω του πολλά, όχι όμως υλικά γιατί τέτοια δεν απόχτησε ποτέ, μαζί του δεν πήρε τίποτα παρά μόνο ένα κλαδάκι αρισμαρί και το φτερό που πάτησε τις χορδές του λαγούτου του στον ύστατο σκοπό της πιο θλιμμένης χαραυγής.
Η λιτή του ζωή έκλεισε με το αγαπημένο του λαγούτο στην αγκαλιά του και το «χαμοκατσίφαρό του» στερνό του πανωφόρι.
Όλες αυτές τις δύσκολες μέρες της δοκιμασίας σταθήκαμε προσηλωμένοι στο μεγάλο μας χρέος. Άνθρωποι από όλη την Κρήτη, από όλη την Ελλάδα ήρθαν για τελευταίο κατευόδιο.
Ο πόνος μας βουβός και βαρύς. Μοναδική παρηγοριά η αγάπη του κόσμου, η αγάπη των φίλων μας που από την πρώτη στιγμή μέχρι και σήμερα αντιστέκονται, δακρύζουν και πονάνε μαζί μας.
Κάτω από αυτές τις οδυνηρές συνθήκες στάθηκε αδύνατο να απαντήσουμε σε κάθε μήνυμα, σε κάθε κλίση. Η ψυχή μας βουβή όπως και η φωνή μας.
Τώρα που έγιναν όλα όπως πρέπει, τώρα που ο Αντώνης μας αναπαύεται στην αγκαλιά της Κρητικής γης είναι η ώρα για το μεγάλο μας ευχαριστώ. Ένα ευχαριστώ ταπεινό μα πεντακάθαρο όπως το χιόνι του αοριού στις Κρητικές Μαδάρες”.
