Κείμενο: Λουδοβίκος των Ανωγείων
Ήταν από εκείνα τα σπάνια πρόσωπα που νόμιζες ότι δεν θα γεράσουν ποτέ και δεν πεθάνουν ποτέ ένα σπάνιο ταλέντο μουσικού και ηθοποιού.
Ήταν περιζητητος σε κάθε παρέα σ όλη τη ζωή του σκηνοθετούσε με καλή προαίρεση πλάκες και αυτοσχεδίαζε παίρνοντας σκυτάλη από τον παππού του Κατερνομανωλη και τον πατέρα του (γνωστοί χιουμορίστες έξω καρδιά) άντλησε από την ζωντανή παράδοση του χωριού προσθέτοντας στον πολιτισμό μας με το χαρακτηριστικό παίξιμο στο Μαντολίνο και με τραγούδι πρωτότυπο η καντάδα το τραγούδι της νύχτας του οφείλει δεν υπάρχει κανένας που να μην του οφείλει χαρούμενες στιγμές που έζησε μαζί του,
Οργάνωνε με μαεστρία κάθε τι που αποφάσιζε να διηγηθεί σε όλη του τη ζωή πενθούμε όλοι γιατί είχε μια θέση στην καρδιά μας που χήρεψε
