Γράφει ο Κωστής Λαγουδιανάκης
Άγνωστε φίλε σκέφτομαι έχεις περίσσες χάρες
και μπήκες στο χωράφι μου κι έκλεψες τσ’ αγκινάρες.
Βγαίνει σου και αξίζει σου για να σε νοματίσω
γι’ αυτό “κλεφτοαγκιναρά” λέω να σε βαφτίσω.
Δεν ξέρω,δε γνωρίζω τη τση μούρης σου την όψη
μόνο τσι πρωτοκεφαλές όλες πως μου ‘χεις κόψει.
΄Ολες τσι πρωτοκεφαλές μου ‘χεις εξαφανίσει
αλλά τ’ αγκιναρόφυλλα όλα τα ‘χεις αφήσει.
Να ‘σαι καλά και πέμπω σου πολλές ευχαριστίες
γιατί τα φύλλα μ’ άφηκες με θρεπτικές αξίες.
Λέω να μην καταριστώ,να μη σου πω κατάρες
ανάγκη τσ’ είχες, σάικα, όλες μου τσ’ αγκινάρες.
Λέω να μην καταριστώ την κλέφτικη σου χέρα
να ξαναζήσεις εύχομαι κι άλλης κλεψάς τη μέρα.
Ποτέ δε θα καταριστώ να πω μην τσι χωνέψεις
να ‘σαι καλά να ξαναβγείς στη γύρα για να κλέψεις.
Γιάντα να σου καταριστώ να ζεις με εφιάλτες
χαλάλι οι αγκινάρες μου, ήτανε και λαρδάτες.
Φίλε κλεφτοαγκιναρά θα σε φωνάζω φίλο
δε θα σκεφτώ τση ράχης σου ότι τση βγαίνει ξύλο.
Δε θα σου πω ετσά κλεψά φίλε να σε ψακώνει,
μα μην ξεχνάς οντέ τσι τρως αλάτσι και λεμόνι.
Μια χάρη μόνο σου ζητώ οντέ θα ξανακλέψεις
να μου μηνάς τσι συνταγές που θα τσι μαγερέψεις.
Τίτλο κλεφτοαγκιναρά κατέκτησες δικαίως
πως είσαι “κλέφτης άξιος!!!” αναφωνώ “βεβαίως!!!”
