Κείμενο: Γιώργος Βιτώρος
Έφυγε και ο Στέλιος Κιαγιαδάκης για τη ”γειτονιά των αγγέλων”.
Ο άνθρωπος που ήταν γεμάτος ζωή και δράση, και με τους ”Βρακοφόρους” του διέσχιζε οριζοντίως και καθέτως την Ελλάδα και τους τόπους όπου υπήρξαν Κρήτες, δεν υπάρχει πια.
Για 15 χρόνια περίπου, δεν ξεχνούσε και με φώναζε να του παρουσιάσω τις υπέροχες εκδηλώσεις που κάθε καλοκαίρι πραγματοποιούσε στην κατάμεστη ”ΦΟΡΤΕΤΣΑ” του Ρεθύμνου.
Και πήγαινα πάντα αφιλοκερδώς για το χατίρι του.
Και κείνος όμως στάθηκε πάντα κοντά στις δυσκολίες μου και στα προβλήματά μου και δεν του το ξεχνώ.
Μαζί του ταξίδεψα στο Ντύλσερντοφ, στα Γιάννενα, στη Θεσσαλονίκη, στο Καστελόριζο, στην Αλεξανδρούπολη και αλλού και δεν ξεχνώ την αγάπη που του έδειχναν οι χορευτές του.
Όπως δεν ξεχνώ, πως ήταν ο πρώτος άνθρωπος που με τίμησε για τη προσφορά μου, όπως έλεγε, στην Κρήτη.
Κι αισθάνθηκα πραγματικά μεγάλη χαρά, όταν στο κλειστό ”ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ” του Ρεθύμνου, με βράβευσε μαζί με τον αξέχαστο Θανάση Σκορδαλό παρόντα και τον άλλον αξέχαστο Παύλο Βαρδινογιάννη απόντα.
Σήμερα που κοιτάζω πίσω κι είναι αιτία ο Στέλιος, είμαι σιγουρότατος πως δε γύρισε πλάτη και δεν κουράστηκε ποτέ να εξυπηρετει ανθρώπους που ζητούσαν την βοήθεια του.
Έκανε φίλους από όλους τους πολιτικούς χώρους κι ίσως ήταν ο μοναδικός που κανείς δεν του χάλασε ποτέ χατίρι.
Να πάει στο καλό.
Στην Μαρία τη σύζυγο του που τον αγάπησε με πάθος και στάθηκε δίπλα του όσο κανείς άλλος, στα παιδιά του στα εγγόνια του και στους δικούς του όλους, τα θερμά μου συλλυπητήρια.
Δύο φίλοι του τον αποχαιρέτησαν πριν λίγο, με τον τρόπο τους:
Η Δέσποινα Σπαντιδάκη είπε:
Θέ μου φρουκάσου τα βουνά
απού μοιρολογούνται,
γιατί εχάθηκ` η ΚΟΡΦΗ
που αετοί γεννιούνται…!
Ενώ ο στενός φίλος του ο Κωστής Καλλέργης του αφιέρωσε το παρακάτω ποίημα:
Αποχαιρετισμός
Στον φίλο Στέλιο Κιαγιαδάκη
Τά πένθιμά τζη εφόρεσε η Κρήτη μας και πάλι !!
Ένα μεγάλο Κρητικό !!Τό Στέλιο ν´αποβγάλει…
Πάλι θλιμμένη χαραυγή , χάραξε γιά τήν Κρήτη
Πάλι σκυφτό μέ δάκρυα !! θωρώ τόν Ψηλορείτη.
Τό Στέλιο αποχαιρετά η Κρήτη μας θλιμμένη..
Πλημμυρισμένη δάκρυα καί μαυροφορεμένη.
Είχε οράματα πολλά !! και είχε κατορθώσει.
Τήν Κρητική Παράδοση ψηλά νά τήν ορθώσει.
Έφυγες φίλε κι αδερφέ κι ο κόσμος τά χει χάσει.
Πώς νά πιστέψει ! Πώς μπορεί; Καί πώς νά σέ ξεχάσει;
Πώς νά δεχτούμε οι φίλοι σου, πώς δέν υπάρχεις τώρα;
Πού ήσουν βράχος όρθιος κάθε στιγμή καί ώρα ;
Πώς νά τό εννοήσουμε, καί ποιός νά τό πιστέψει!
ο Κιαγιαδάκης ” ΕΦΥΓΕ” καί δέ θα επιστρέψει!
Αξίες Υπηρέτησε κι Ιδανικά μεγάλα !!
Πατρίδα και Παράδοση !! Πολιτισμό καί άλλα.
Οι φίλοι σέ θαυμάζαμε , γιά τήν διάνοιά σου.
Σκληρό είναι τό κτύπημα, στήν Οικογένειά σου!
Ποιόν νά παρηγορήσουμε ,πού θά σαι πιά μακρυά μας;
Αφού κι εμάς σάν ποταμός , κυλούν τά δάκρυά μας;
Η Κρήτη σ αποχαιρετά καί δέ θά σέ ξεχάσει.
Γιατί σουνα γι αυτήν πολλά !! Καί τώρα θά τά χάσει.
Αυτή τή δύσκολη στιγμή, δυό λόγια θά σού πούμε:
Πώς δέ θά σέ ξαχάσουμε!! Πάντα θά σ´αγαπούμε.
“ΕΦΥΓΕΣ” !! Μά δέν έφυγες!! Κοντά μας πάντα θά σαι.
Μ ένα γλυκό χαμόγελο, στή σκέψη θά πλανάσαι.
Αντίο φίλε κι αδερφέ !! Κι όπου κι αν πάς καί φτάσεις!!
Μήν πιείς νερό τής λησμονιάς,τούς φίλους καί ξεχάσεις.
