Γράφει ο γιατρός Βασίλης Ξημέρης
Μόλις πληροφορήθηκα το χαμό του αγαπημένου μου φίλου Μίλτου Ανδρεανίδη…
Ενός ινδάλματος των παιδικών μου χρόνων τότε που μάζευα κάθε μέρα το χαρτζιλίκι στο σχολείο που μου έδινε ο πατέρας μου για να πάω κάθε Κυριακή στο Γεντί Κουλέ και να θαυμάσω αυτόν και τους άλλους παίκτες του Ο.Φ.Η.
Η ζωή τα έφερε έτσι που με αυτόν τον άνθρωπο που θαύμαζα να γίνουμε φίλοι η αρχή έγινε στα μαγαζιά που τραγουδούσα (του άρεσαν πολύ τα μπουζούκια) στην συνέχεια ήρθαμε πιο κοντά στους αγώνες μεταξύ των Ελλήνων Ηθοποιών και των Παλαιμάχων του Ο.Φ.Η που διοργάνωνα, και στην αρχή της ασθένεια του στην καρδιολογική του Παγνη ως γιατρός…
Σε όλες στις φάσης της ζωής του τον έβλεπες με αυτό το πηγαίο χαμόγελο και την δίψα για ζωή στα μάτια του…
Φίλε να ξέρεις στεναχωρεψες πολύ κόσμο με το φευγιό σου…αλλά θα σε θυμάμαι πάντα με το χαμόγελο Μακεδόνα αετέ της Κρήτης…
Καλό σου ταξίδι Μίλτο μου…
