Γεννήθηκε στον Χάνδακα της Κρήτης στις 3 Απριλίου 1395, από γονείς με καταγωγή την Τραπεζούντα, ο Αριστοτελικός φιλόσοφος, Γεώργιος Τραπεζούντιος Αμιρούτζης.
Τελειώνοντας τις εγκύκλιες σπουδές του στον Χάνδακα, πήγε στην Ιταλία όπου διδάχθηκε την λατινική γλώσσα.
Ήταν τόσο εμβριθής η γνώση του στην λατινική, όπου διορίσθηκε στην έδρα Λατινικών της Ακαδημίας της Βιτσένζα.
Το 1427 ίδρυσε Σχολή στην οποία δίδαξε την αριστοτελική φιλοσοφία, ελληνικά και λατινικά, και στην οποία μαθήτευσε μεταξύ άλλων και ο μετέπειτα Πάπας της Ρώμης, Παύλος Β’.
Η αυστηρή κριτική του και ο φιλόψογος χαρακτήρας του,τον έφεραν σε αντιπαράθεση και σύγκρουση με τον δάσκαλό του, και αργότερα με τον Ιταλό ουμανιστή και μαθητή του Θεοδώρου Γαζή, Λορέντζο Βάλλα, καθώς ο Τραπεζούντιος υπέδειξε μεταφραστικά του λάθη στην λατινική απόδοση των Νόμων του Πλάτωνος.
Σε αυτό το διάστημα μετακινήται μεταξύ Βενετίας, Μπολώνιας, Φλωρεντίας, Ρώμης και Νεαπόλεως. Το συγγραφικό, κριτικο-σχολιαστικό και μεταφραστικό του έργο είναι σημαντικό, με μεγάλο μέρος του αφιερωμένο στον Αριστοτέλη, επιχειρώντας να αναδείξει την υπεροχή του έναντι του Πλάτωνος. Σε ό,τι αφορά το Σχίσμα των Εκκλησιών, ανήκε στους φιλενωτικούς και μάλιστα συμμετείχε στην Σύνοδο της Φλωρεντίας.
Θεωρούσε τον Μωάμεθ Β’ συνεχιστή της βυζαντινής αυτοκρατορίας, γράφοντας μάλιστα το κείμενο «Παντοδαπή Δόξα», προτρέποντάς τον να κυριεύσει την Ευρώπη, και το οποίο χαρακτηρίστηκε προδοτικό.
Αυτές οι ιδέες θα επιβιώσουν με τους Φαναριώτες και το Οικουμενικό Πατριαρχείο, που θεωρούσαν αναπόφευκτο τον εξελληνισμό της Τουρκίας λόγω της πνευματικής υπεροχής και της οικονομικής προόδου του ελληνικού στοιχείου, σε αντίθεση με την αιματοχυσία μίας επαναστάσεως.
Ο Τραπεζούντιος από το γάμο του είχε αποκτήσει πέντε παιδιά (2 αγόρια και 3 κορίτσια). Πέθανε το 1472!
Πηγή: eistorias.wordpress.com
