Γράφει η Κλαίρη Κανελλοπούλου
Υπήρχε η συνήθεια κάθε Πάσχα να ελευθερώνει ο Ρωμαίος Διοικητής έναν φυλακισμένο. Το πλήθος είχε συγκεντρωθεί και ο Πιλάτος ρώτησε: “Ποιον να ελευθερώσω; Τον Βαρραβά ή τον Ιησού;”.
Ήξερε ότι του είχαν παραδώσει από φθόνο τον Ιησού.
(Οι αρχιερείς όμως έπεισαν το πλήθος να ελευθερώσει τον Βαρραβά.)
-Ποιον να ελευθερώσω;, είπε ο Πιλάτος.
-Τον Βαρραβά, είπε το πλήθος.
-Και ο Ιησούς;
-Να σταυρωθεί!
-Τι κακό έκανε;
-Να σταυρωθεί!
Κι ένιψε ο Πιλάτος σε νερό τα χέρια του μπροστά στο πλήθος και είπε: ¨Το κρίμα πάνω σας”.
Και το πλήθος είπε: “Το κρίμα πάνω μας και πάνω στα παιδιά μας”.
Ήταν δε ο Βαρραβάς ληστής.
Καμιά φορά η ζήλεια και το μίσος του κόσμου μπορεί να οδηγήσουν έναν αθώο ως και τον θάνατο. Μπορούν εύκολα να δικαιολογήσουν τον κακό άνθρωπο ή τις κακές πράξεις, προκειμένου να υποφέρει αυτός που οι ίδιοι ζηλεύουν.
Στην θέση του Ιησού, εμείς μπορεί να νιώθαμε μίσος για τον κόσμο που μας κατηγόρησε άδικα ή δεν μας απάλλαξε από τις βαριές κατηγορίες.
Όμως, ο Ιησούς με το παράδειγμά του μας διδάσκει πάλι.
Δεν έγινε κακός, δεν ένιωσε φθόνο και ο ίδιος.
Μόνο δέχτηκε την σκληρή πραγματικότητα και την απόφαση αυτού του κόσμου να τον περιφρονεί και να τον θανατώσει. Δέχτηκε την τιμωρία και υπέφερε με την Σταύρωσή του ακριβώς για να δείξει τον δρόμο της Σωτηρίας.
Μας διδάσκει ότι η αγάπη μας προς όσους πιστεύουν σε εμάς είναι μεγαλύτερη από την ζήλεια και τον φθόνο που άλλοι νιώθουν για εμάς.
Γι’ αυτό και ο Θεός θα μπορέσει να αναστήσει όποιον συνεχίσει ως το τέλος να αγαπά.
* Η κ. Κλαίρη Κανελλοπούλου είναι αναπληρώτρια Δασκάλα
