Της Ζαμπίας Λαζανάκη
Ο Φλεβάρης , ο δικός μου ο προσωπικός δεν είναι μόνο των φλεβών που ρέουν μέσα μου γενέθλια, μασκοφορεμένα παιδιά ,πολύχρωμα γαϊτανάκια, και χαρταετοί που φτάνουν στον Θεό.
Ο Φλεβάρης μου, είναι της προσμονής ,της επούλωσης, της ημέρας που γίνεται έφηβη από μωρό.
Όλο τον Φλεβάρη, κάθε πρωί τραβάω την εξώπορτα του σπιτιού μου και στρίβω το κεφαλι μου αριστερά προς τα πάνω…
Ακόμα…
Τα μεσημέρια,στην επιστροφή ψάχνω τα κλειδιά με τα δάκτυλα μέσα στην τσάντα και τα μάτια μου πάλι από συνήθεια την κοιτάζουν.
Ακόμα …
Έχει φτάσει 22 ο Φλεβάρης μου.
Κοντέυει να γίνει ολόκληρος κι εκείνη ακόμα.
“Είναι όψιμη” μου λέει ένας γείτονας που με παρακολουθεί να την κοιτάζω εξονυχιστικά.
“Είναι, ναι”
Πατάω το όνομα της στις αναζήτησης της σελίδας μου και την βλέπω έμπλεα ανθισμένη, ημέρα 22 Φλεβάρη.
Σκέφτομαι μήπως φέτος φταίει αυτό το διαφορετικό χρώμα που έχουν τα φύλλα της. Μήπως έχει αρρωστήσει και γι αυτό αργεί τόσο και ίσως έχει , την βλέπω αλλαγμένη.
Από την άλλη έχουν ήδη ξεπρόβαλει τα πρώτα νεογέννητα μπουμπούκια…και περιμένω …
Η Αμυγδαλιά μου.
Η Αμυγδαλιά στη γωνία του κήπου μου.
Η Αμυγδαλιά, που μου έκανε δώρο ο άνδρας μου για να μην κόβω κλαδιά από τις ατίθασες στις άκριες των δρόμων και με μαλώνουν οι περαστικοί και με μαλώνει και η ψυχή μου.
Η Αμυγδαλιά μου, που μεγάλωσε μαζί με τα παιδιά μου αλλά δικιά μου δεν λογιέται, της γειτονιάς είναι.
Της γειτονιάς που αλλάζει όψη όταν ανθίζει. Της γειτονιάς που δεν αντιστέκεται στην ομορφιά της και κόβει τα κλαδιά της χωρίς να την μαλώνει κάνεις, ούτε ο νους !
Σήμερα έβαλα μουσική στο κινητό και κατέβηκα να σκουπίσω τα φύλλα της που ξαποστένουν στο πεζοδρόμιο,
Της έριξα την στάχτη από τον τζάκι και την πότισα.
Είμαι έτοιμη της είπα.
Σε περιμένω.
Την περιμένω λες και εκείνη θα επούλωσει τις πληγές του χειμώνα,λες και θα δώσει εικόνα στην ελπίδα .Άνθη στην προσμονή του θαύματος που σε κρατάει γερά μην γινεις θρύψαλα.
Μπορεί και να το κάνει…
Σήμερα είναι 23 Φλεβάρη…
Ακόμα.
Μα η Μαρίζα τραγουδάει:
“Ετοιμάσου…
Κι όλα θα ‘ναι καλά
μην τα παίρνεις τόσο βαριά
θα τον σώσει η ομορφιά
τον κόσμο ξανά…”
