Γράφει η Μαρία Μαυρουδή
Με τα διάφορα αρνητικά γεγονότα που καθημερινά συμβαίνουν γύρω μας και μας δίνουν την εντύπωση ότι όλοι οι θεσμοί και οι ανθρώπινες αρχές αρχίζουν σιγά σιγά να εξασθενούν!
Ευτυχώς υπάρχουν κάποιο άνθρωποι οι οποίοι μας δίνουν κάποια ελπίδα και μας γεμίζουν χαρά δηλώνοντάς με τις πράξεις τους ότι τίποτα δεν έχει χαθεί κ ότι μπορούμε να παλέψουμε για τα ιδανικά που έχουμε κληρονομήσει από τις προηγούμενες γενιές, κληροδοτώντας τα στις υπόλοιπες.
Αφορμή για τις παραπάνω σκέψεις μου στάθηκε ένα τραγούδι που αναφέρεται στον Ερωτόκριτο κ στην Αρετούσα το οποίο έτυχε να ακούσω τυχαία.
Το ζευγάρι του Κορνάρου που άφησε εποχή, υποδύεται στο συγκεκριμένο τραγούδι, ένα επίσης ξεχωριστό ζευγάρι…
Μόνο που αυτή τη φορά ο Ερωτόκριτος είναι ένας τρυφερός πατέρας και η Αρετούσα η πανέμορφη χρυσομαλλούσα κόρη του.
Η ερμηνεία τόσο του πατέρα με τη μελωδική φωνή του, όσο και της χαριτωμένης μικρούλας κάνει το τραγούδι ξεχωριστό.
Ρίγη συγκίνησης προκαλεί το βλέμμα της μικρούλας απέναντι στον πατέρα της, στο θεό της την ώρα που τον καμαρώνει να τραγουδάει. Συγχαρητήρια στο νεαρό πατέρα τόσο επειδή έχει μυήσει τη μικρή κορούλα του από τόσο μικρή ηλικία στα χνάρια της κρητικής μας παράδοσης και στο αριστουργηματικό ποίημα του Κορνάρου το οποίο αποτελεί αφετηρία του πολιτισμού μας, όσο και επειδή στη σημερινή εποχή που ο θεσμός της οικογένειας περνάει μία σοβαρή κρίση αποτελεί ένα θετικό πρότυπο μίμησης.
Μια τρυφερή οικογενειακή στιγμή που οι περισσότεροι θα ζήλευαν.
Θα ευχηθώ να είναι ευλογημένοι, αγαπημένοι, γεμάτοι υγεία κ να χαίρονται ο ένας τον άλλο.
