Μια καταπληκτική περιγραφή του γιορτασμού της εθνική μας επετείου της 25ης Μαρτίου 1867 στο στρατόπεδο του Κόρακα στις Μέλαμπες μας περιγράφει στο βιβλίο του «Ο καπετάν Μιχάλης Κόρακας και οι συμπολεμιστές του» ο Νικόλαος Σταυρινίδης (σ. 241 -242).
Διαβάστε και φανταστείτε εικόνα. Τα στοιχεία που παραθέτει ο Σταυρινίδης προέρχονται από τον Σκίννερ.
«Γράφει ο Σκίννερ ότι στις 25 τού Μάρτη που είναι η επέτειος γιορτή της εκρήξεως της Επαναστάσεως, ένας νέος, ο Αριστείδης Σπανόπουλός, που είχε έρθει μαζί με τον Πετροπουλάκη στην Κρήτη και ήταν φαίνεται ο ιδιαίτερος γραμματέας του και συνέθετε διάφορα ποιήματα στις ώρες που δεν ασχολούνταν με τις «πολεμικές επιχειρήσεις», ανέβηκε σ’ έναν τοίχο όπως μας λέγει ο Σκίννερ, απέναντι από την θύρα της εκκλησιάς για να απαγγείλη τον πανηγυρικό της ημέρας. Από τούς άνδρες άλλοι ανεβήκαν επάνω στον τοίχο Κι άλλοι, οι πιο πολλοί, καθόταν στις πεζούλες που βρισκόταν μπροστά στην εκκλησιά.
Παρακάθοταν εκεί και ο γέρο Πετροπουλάκης φορώντας τα κόκκινα τουζλούκια του (περικνημίδες) και την κάτασπρη φουστανέλα του, που αντιπροσώπευε την ηρωική γενιά του 21, που είχε ξεσηκωθεί τότε για την ελευθερία του σκλαβωμένου γένους. Δίπλα του καθόταν ο Κόρακας με τα μακριά κρητικά υποδήματα και την φαρδιά μπλάβη βράκα. Αντιπροσώπευε κι αυτός την περασμένη γενιά και θυμόταν την εξέγερση της Κρήτης κατά των τυράννων, όταν είχε ξεσηκωθεί κι αυτή και κήρυξε την επανάσταση μαζί με τα άλλα αδελφικά τμήματα της Ελλάδος. Το πλήθος που είχε συναθροισθεί ήταν εύθυμο και ζωηρό, ταυτόχρονα όμως ήταν κι ανήσυχο για το μέλλον. Επάνω στον τοίχο όπως στεκόταν ο Σπανόπουλος, φαινόταν πάρα πολύ σωματώδης, είχε υψηλό ανάστημα και φωνή δυνατή και καθαρή που ακουγόταν από μακριά και έπνιγε τους ψιθυρισμούς του πλήθους… Μέσα στο λόγο τον ανέφερε και για τον σημερινόν αγώνα και για τους αρχηγούς πού λαμβάνουν μέρος σ’ αυτόν. Ο Πετροπουλάκης ακούγοντας το όνομά του χαμογελά ελαφριά και ο Κόρακας χαϊδεύει τον μικρό του γιό, πού πετά από τη χαρά του. Το πλήθος ενθουσιασμένο από τον ρήτορα φωνάζει με μια βραχνή φωνή «Ζήτω» που αντιλάλησε το βουνό. Έπειτα έζητωκραύγασε για τους αρχηγούς και για τον ρήτορα και διαλύθηκε.
Έτσι εορτάσθηκε ή εθνική γιορτή της 25ης Μαρτίου 1867 στο στρατόπεδο του Κόρακα στις Μέλαμπες.
