Του Γιώργου Μαμάκη
Σαν σταλαγματιές από αίμα, αναιδείς προς τον νόμο της βαρύτητας, ψηλώνουν προς τον ουρανό.
Μεταξωτές κι εύθραυστες, ανεμίζουν το σινιάλο τους για εκκίνηση της φύσης.
Γιατί Άνοιξη κι Ανάσταση βαδίζουν χέρι-χέρι στα λιβάδια με τις παπαρούνες.
Είναι άνθη γεννημένα από κάποια θυσία, πίστεψαν πολλοί στην πάροδο των αιώνων για τις παπαρούνες.
Φυτρώνουν εκεί που ανακατώνονται δάκρυα με αίμα.
Καθώς σε λίγο θα διανύσουμε την Εβδομάδα των Παθών, τα λουλούδια αυτά γεννιούνται παντού.
Ποιου άδικα θυσιασμένου το αίμα άραγε τιμούν;
Οι παπαρούνες όμως έχουν αναλγητικές ιδιότητες .
Ας περισυλλέξουμε λοιπόν με ιερή φροντίδα το αίμα των Εσταυρωμένων μας, κι ας το ενσταλάξουμε με στοργή στα πιο πολύτιμα χωράφια της μνήμης, να φυτρώσουν οι πιο κόκκινες παπαρούνες.
Κι ας τις δρέψουμε έπειτα σε τεράστιες αγκαλιές, για να λησμονήσουμε τον πόνο που μας έκανε να επιτρέψουμε στις ελπίδες μας να ξοφλήσουν.
Ο δρόμος για την Ανάσταση περνά μέσα απ’ τα Λιβάδια με τις Παπαρούνες!
