Συμπληρώνονται αυτές τις ημέρες 36 χρόνια από την κοίμηση του Οσίου Γενναδίου του Κουδουμιανού, του Ασκητού τςη Ακουμιανής Γυαλιάς!
Μετά από έρευνα μας διαπιστώσαμε ότι ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Κρήτης Τιμόθεος ως Μητροπολίτης Γορτύνης και Αρκαδίας ευλαβούνταν πολύ τον Όσιο Γεννάδιο.
Αλλά και ο Όσιος Γεννάδιος έτρεφε βαθύ σεβασμό και εκτίμηση στον τότε Ιεράρχη της Μεσαράς.
Ήταν συχνές οι επισκέψεις που αντάλλασσαν.
Έκανε ειδική αγρυπνία προς χάριν του Γέροντα ο Μητροπολίτης Τιμόθεος και κοινωνούσε τον Όσιο Γεννάδιο.
Έλεγε δε ο Γέροντας Γεννάδιος: «Σπάνιος Δεσπότης. Γεμάτος Χριστό. Τα χείλη του βγάνουνε το πράμα της καρδιάς του».
Στην Ιερά Μονή Καλυβιανής είχαν πανηγύρι, όταν πήγαινε ο Γεννάδιος.
Τα σεντόνια του κρεβατιού του κάποτε πλυθήκαν με τα άλλα.
Ξεχώρισαν όμως από την μυροβλησία τους μετά το πλύσιμο.
Θαυματουργούσε και θεράπευε ασθένειες.
Δίδασκε και νουθετούσε.
Η προόραση και η διόραση του καθώς και οι μυστηριώδεις μετακινήσεις του από τόπο σε τόπο ήταν κάτι συνηθισμένο για όσους τον συναναστρέφονταν.
Στο φευγιό του Τιμόθεου στήριξε την τότε μεγάλη και επιφανή Καθηγουμένη της Ιεράς Μονής Καλυβιανής Νεκταρία.
Της είχε πει: «Μη φοβηθείς το διάδοχο Κύριλλο. Ούτε καλό, ούτε κακό θα κάνει. Μαζί θα φύγετε μετά από τέταρτον αιώνος (25 χρόνια) πάνω – κάτω. Μετά θα συμβούν αυτά κι αυτά κι αυτά για τόσο χρονικό διάστημα…».
Όντως έτσι έγιναν όλα.
Η Ηγουμένη και ο Κύριλλος έφυγαν περίπου μαζί!
Η Αρχιεπισκοπεία του Τιμόθεου στο Ηράκλειο δεν ήταν εύκολη, ειδικά στην αρχή. Τέσσερεις Δεσποτάδες δεν τον αναγνώριζαν.
Κίνησαν πόλεμο εναντίον του.
Ο Γέροντας Γεννάδιος είπε: «Και τους τέσσερεις θα τους θάψει! Και αν δεν ζητήσουν συγχώρεση, το τέλος τους θα είναι δύσκολο».
Όντως έτσι έγινε.
Συγχώρεση ζήτησε μόνο ένας σε μια παραλιακή περιοχή της Μητρόπολης του, όπου κάλεσε τον τελευταίο χειμώνα της ζωής του τον Τιμόθεο.
Συνέφαγαν, περπάτησαν μαζί στην έρημη αμμουδιά και συμφιλιώθηκαν.
Αυτός μόνο είχε ανώδυνο τέλος.
Κάποτε είπε στον Πατέρα Νεκτάριο της Καλυβιανής: «Όφου, όφου πράματα τα γράφει μια εφημερίδα στο Ηράκλειο για το Γέροντά σου (τον Τιμόθεο). Δεσπότης είναι από πίσω και ένας πλια μικρός… Κακήν – κακώς θα πάνε! Ο Τιμόθεος έχει προστασία…»
Στις 28 Αυγούστου 1982 επισκέφτηκε για τελευταία φορά την Καλυβιανή.
Ήταν εορτή της Παναγίας με το παλιό ημερολόγιο και είχε πάει με παρέα στην Αλμυρή.
Εκεί πληροφορήθηκε με πνευματικό τρόπο την έκτακτη μετάβαση του Αρχιεπισκόπου Τιμοθέου στην Καλυβιανή.
Διέκοψε το προσκύνημα στην Αρμυρή και βιάστηκε σιωπηλά να πάει στην Καλυβιανή.
Οι συνοδοί του κατάλαβαν το λόγο της βιασύνης του όταν τον άκουσαν να λέει σκιρτώντας από χαρά στην Ηγουμένη Νεκταρία: «Έρχεται ο Πατέρας σας! Ήρθα να αποχαιρετισθούμε».
Όντως μετά από λίγο, μπήκε ξαφνικά το αρχιεπισκοπικό αυτοκίνητο στο χώρο της Μονής.
Ήταν στο Σπήλι ο Τιμόθεος και σκέφτηκε να γυρίσει στο Ηράκλειο μέσω της Μεσαράς για να κάνει στάση στην Καλυβιανή.
Το είδε ο Γέροντας Γεννάδιος και εκμεταλλεύθηκε την ευκαιρία για συνάντηση με τον Τιμόθεο για τον τελευταίο αποχαιρετισμό.
Όταν βγήκε από το αυτοκίνητό του ο Τιμόθεος, έτρεξε σαν μικρό παιδί κοντά του ο Γεννάδιος.
Φίλησαν με δάκρυα τα χέρια ο ένας του άλλου.
Αλληλοασπάστηκαν…
Κοιτάχτηκαν και δεν είπαν τίποτε άλλο.
Είχαν πληροφορία ότι ήταν η τελευταία συνάντηση.
Μετά το φευγιό του Αρχιεπισκόπου, καθισμένος ο Παππούς Γεννάδιος σε ένα παγκάκι, είπε με λυγμούς τις γνωστές προφητείες του για την Κρήτη, την Ελλάδα και την ανθρωπότητα…
Ένα παιδί καθόταν στα πόδια του και τον άκουγε.
Στο τέλος τον ρώτησε.
«Γιατί έχεις άλλη ημερομηνία σήμερα και γιορτάζεις την Παναγία; Εμείς την γιορτάσαμε πριν λίγες ημέρες. Δεν είμαστε το ίδιο;»
Ο Γέροντας απάντησε με τη γνωστή ψευδίζουσα προφορά του:
«Ναι παιδί μου, ναι… ναι… Μια είναι η Ορθόδοξη πίστη. Μας είπε όμως ο Γέροντάς μας ο Παρθένιος (εννοεί τον Άγιο Παρθένιο τον Κτήτορα της Ιεράς Μονής Κουδουμά, του οποίου ο Όσιος Γεννάδιος ήταν υποτακτικός. Κοιμήθηκε το 1905) ότι θάρθουνε πατριαρχάδες και θα πούνε πως η εκκλησία δεν έχει μόνο μια πόρτα, αλλά πολλές. Και από την πάντα του Πάπα και από την πάντα των τάδε και των τάδε και των τάδε. Γι΄ αυτό σέρνουμε τα χαλινάρια. Μας είπε ο Γέροντάς μας να το κάνουμε. Γιατί η πόρτα για να μπεις στην ουράνια βασιλεία, είναι μόνο η Ορθόδοξη πίστη. Αυτή αγιάζει. Όλα τα άλλα είναι κάτεργα του καταραμένου. Θα μεγαλώσεις, θα γενείς παπάς και θα τα λες κι εσύ». (Αυτό το παιδί είναι σήμερα Κληρικός).
Έπειτα σταύρωσε τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα.
Άφησε την τελευταία του ευλογία στη Μονή.
Είπε στο συνοδό του: «Στέλιο παιδί μου, να βάλετε μιαολιά ασβέστη στο κελί μου όπως επαέ, να μη σιχαθεί ο κόσμος τώρα που θα με θάψετε».
Ο πάτερ Νεκτάριος έχοντας άνεση μαζί του τον ρώτησε:
«Γέροντα, πότε με το καλό;»
«Το Μάρτη παιδί μου, μα δε γατέχω ακόμη ημερομηνία.. Θαρρώ πως αρχές» (Όντως κοιμήθηκε 3 Μαρτίου με το παλιό ημερολόγιο)
«Αν μάθεις στάνταρ ημερομηνία θα με ειδοποιήσεις;», συνέχισε ο πάτερ Νεκτάριος.
«Να είσαι σίγουρος» κατέληξε ο παππούς.
Όντως την παραμονή της οσιακής κοίμησής του παρήγγειλε: «Να ειδοποιήσετε τον πάτερ Νεκτάριο και τις μοναχές στην Καλυβιανή».
«Τι να τους πούμε;», τον ρώτησαν.
«Έχομε συνεννοηθεί. Θα καταλάβουν…» κατέληξε ο Γέροντας.
Την ημέρα της κοίμησής του, η μακαρίτισσα Μοναχή Θεοδούλη ήταν ετοιμοθάνατη από κυάμωση σε νοσοκομείο της Αθήνας.
Βαριά άρρωστη ήταν και η Μακαριστή Ηγουμένη Νεκταρία.
Η Ηγουμένη επικαλέστηκε με δάκρυα στα μάτια την επέμβαση του Γέροντα Γενναδίου.
Όντως εμφανίστηκε στην εντατική και θεράπευσε πλήρως τη Μοναχή Θεοδούλη.
Και η Γερόντισσα Νεκταρία έλαβε κι εκείνη το δικό της μερτικό.
Στην κηδεία του – που ήταν λαϊκός συναγερμός – , ο πάτερ Νεκτάριος ενθουσίασε και κατέπληξε τα πλήθη με το μοναδικό λόγο του…
