Ο Άγιος Σάββας υπήρξε συνασκητής και διακονητής -επί 2ετίαν περίπου στην Αίγινα- του μεγάλου αγίου του αιώνα μας Νεκταρίου, Επισκόπου Πενταπόλεως, τον οποίον και εκήδευσε.
Ο αοίδιμος ιερομόναχος Σάββας (1862-1948) διετέλεσε εφημέριος της Γυναικείας Ιεράς Μονής Αγίων Πάντων Καλύμνου, και πνευματικός πατέρας επί 22 έτη των Καλυμνίων, με πανθομολογούμενη ανεπίληπτη και θεάρεστη βιοτή.
Αναδείχθηκε θαυμαστά μέγας νηστευτής, εργάτης της νοεράς προσευχής και προστάτης των πτωχών και αδυνάτων.
Διέπρεψε δε σε οσιότητα και αγιότητα βίου.
Ο σιωπηλός, ενάρετος, καθαρός και ταπεινός στην καρδιά ασκητής πατήρ Σάββας μετέστη προς Κύριον, την 7η Απριλίου 1948, σε ηλικία 86 ετών.
Οι Καλύμνιοι με μεγάλη, ανέκφραστη λύπη κήδευσαν τον πνευματικό τους πατέρα, αλλ’ αγάλλονταν, διότι πίστευαν ότι είναι άγιος και θα ήταν έκτοτε ο προστάτης τους και μεσίτης τους στον Χριστό…
Ο άγιος είχε μυστική, ησυχαστική ζωή, γευόταν την προσευχή, ως ένωση Θεού και ανθρώπου.
Κυρίως δε, γευόταν την Θεία Λειτουργία.
Ήταν θερμός λειτουργός των Μυστηρίων του Θεού.
Ζούσε την κάθε λειτουργία ως ένωση με τον Θεό.
Μετά την κοίμηση του Αγίου Νεκταρίου, κλείστηκε στο κελί του για σαράντα μέρες. Τί θείες εμπειρίες θα είχε στο διάστημα αυτό;
Εκείνος μπορεί να καταλάβει την αναφορά της Κλίμακος του Ιωάννη ότι προσευχή καλείται η συνουσία μετά του Θεού.
Αυτό είναι ένα ακόμα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του, ότι ήταν ευλαβέστατος κληρικός, άριστος λειτουργός του Υψίστου που ζούσε την προσευχή, ζούσε κάθε Θεία Λειτουργία σαν να ήταν η πρώτη ή η τελευταία της ζωής του.
Στο τέλος της ζωής του ο άγιος ταλαιπωρήθηκε από διάφορες επίπονες ασθένειες, που οφείλονταν και στην σκληρή άσκησή του.
«Εκμεταλλεύτηκε» όμως την δοκιμασία με καρτερία και ο Θεός του χάρισε την ευωδία του σώματός του.
Είναι χαρακτηριστικός ο τρόπος που τις αντιμετώπισε.
Έλεγε: «Αυτό, παιδί μου, θα μας σώσει, τίποτε άλλο δεν κάναμε.
Αυτό είναι το καλό που θα μας πάει στον Παράδεισο.
Ο Θεός είναι μεγάλος».
Αυτός ο λόγος του, η στάση ζωής του, αποδεικνύει γιατί ο Θεός φανέρωσε την αγιότητα του με την τόση μυροβλισία.
Με μια ευχή να τελειώναμε τον σημερινό μας λόγο.
Η ευωδία του Αγίου να λειτουργήσει προτρεπτικά προς την αγιότητα από όλους μας. Να μας ζεστάνει ο Θεός την αγάπη μας για Εκείνον με τις πρεσβείες του Αγίου.
Να πρεσβεύει για να κατανοούμε ότι το μεγαλύτερο σε αυτήν την ζωή, το υψηλότερο που μπορούμε να κάνουμε, είναι να βρούμε τον Θεό και να ενωθούμε μαζί Του.
Η μνήμη του τιμάται στις 14 Απριλίου…
