Στην ομώνυμη περιοχή κατοικούσαν οικογένειες των Τούρκων.
Το όνομα μνημονεύεται σε τούρκικο φιρμάνι του 1768 που αφορούσε τα βακουφικά σύνορα του Κρουσώνα.
Το 1882 η περιοχή ονομαζόταν και ”Κιούρ ογλού Μεμέτη” και ”Κοκκινιάκο”.
Στην απογραφή του 1850, αναφέρεται με το όνομα ”Κοκκινιάκος”.
Μια δεξαμενή νερού που σώζεται ακόμα και σήμερα στην αυλή της εκκλησίας, μας παραπέμπει στους κατά καιρούς κατακτητές, οι οποίοι με την δυναστική συμπεριφορά τους, εκμεταλλεύονται τις χριστιανικές περιουσίες.
Σύμφωνα με τοπική παράδοση, ο Τούρκος είχε μετατρέψει το εκκλησάκι σε χώρο σταυλισμού των αιγοπροβάτων του.
Για την ασεβή αυτή συμπεριφορά του, ο άγιος του είχε στείλει προειδοποιητικό σημάδι, χωρίς όμως και να συμμορφωθεί.
Η παράβαση της εντολής του Αγίου, παραλίγο να του στοιχίσει την ζωή του, αφού τον άρπαξε και τον έριξε στην δεξαμενή για να πνιγεί.
Το περιστατικό αυτό που διαιωνίζει η παράδοση, ανάγκασε τον αλλόθρησκο Τούρκο, να εγκαταλείψει τρομαγμένος την περιουσία του, αφού την πούλησε σε εξευτελιστική τιμή, σε κάποιο χριστιανό που άκουγε στο όνομα Μακρυδιανός και τον είχε στην υπηρεσία του.
Το 1919 η εκκλησία ανακαινίστηκε χάρη στο ενδιαφέρον του Γεωργίου Κουτσογιάννη.
Η δενδροφύτευση, ο εξωραϊσμός και ο ευπρεπισμός του χώρου γενικότερα, οφείλεται στον ζήλο και το ενδιαφέρον του μοναχού Γεωργίου (κατά κόσμον Ιωάννη Φαλιακάκη)!
Πηγή: Ενορία Κρουσώνα
