Δυτικά καί στά ὅρια τῆς Ἱ. Μ. Ὁδηγήτριας στήν τοποθεσία «Ἁγιούς» ἀσκήτεψαν oἱ ἀδελφοί Ευτύχιος καί Εὐτυχιανός. Μετά τήν ταφή τῶν δύο Ἁγίων στή θέση αὐτή ὁλόκληρη ἡ περιοχή πῆρε τό ὄνομά τους, «στούς Ἁγιούς», δηλαδή στόν τόπο τῶν Ἁγίων.
Ὁ Ἅγ. Εὐτυχιανός βρῆκε μαρτυρικό θάνατο ἔξω ἀπό τό χωριό Λίσταρος, στήν τοποθεσία «Μαναριά», ἐκεῖ ὅπου σήμερα βρίσκεται τό ἐξωκκλήσι τοῦ Μιχ. Ἀρχάγγελου. Πάνω στό βράχο πού μαρτύρησε ἀποτυπώθηκαν τό χέρι καί ἡ τσεκουριά (μαναριά). Τά δύο ἀδέλφια του, Εὐτύχιος καί Κασσιανή, κήδεψαν τόν Ἅγ. Εὐτυχιανό σέ σπηλιά ὅπου ἐτάφη ἀργότερα καί ὁ Εὐτύχιος Ἐπίσκοπος Γορτύνης, σύμφωνα μέ τήν ἐπιθυμία του. Ἡ σπηλιά αὐτή λειτουργεῖ σήμερα ὡς ἐξωκκλήσι τῆς Ἱ. Μ. Ὁδηγήτριας πρός τιμή τῶν τριῶν αὐταδέλφων Ἁγίων.
Ἡ ἀδελφή τῶν Ἁγίων, Κασσιανή, ἀσκήτεψε σέ σπηλιά πού βρίσκεται σέ ἀπρόκρημνο μέρος, στό ἀκρωτήριο Λίθινo ἤ Κεφάλι, στήν ὀνομαστή «σπηλιά τῆς Καλόγριας».
Γιά τό πῶς βρῆκε τούς Ἁγ. Εὐτύχιο καί Εὐτυχιανό ἀναφέρεται στήν διαθήκη του ὁ ἐκ Σίβα Μεσαρᾶς, Ἅγ. Ἰωάννης ὁ Ξένος, ὁ ὁποῖος ἔζησε μετά τήν ἀπελευθέρωση τῆς Κρήτης ἀπό τόν Νικηφόρο Φωκᾶ τό 961 μ. Χ. Ἀνακάλυψε τούς τάφους των καί ἔκτισε Ναό πρός τιμήν των. Τήν ἐν λόγῳ διαθήκη δημοσίευσε ὁ Νικ. Τωμαδάκης στό β΄ τόμο τῆς ἐπιστημονικῆς σειρᾶς «Κρητικά Χρονικά» 1948, σελ. 47-72.
Ἀναλυτικά στοιχεῖα περί τῶν Ἁγίων ὑπάρχουν στό βιβλίο: «Ἱ. Πατριαρχική καί Σταυροπηγιακή Μονή Ὁδηγητρίας καί τά Ἑρημητήριά της», ἔκδοση τῆς Ἱ. Μονῆς, 2011.
Στίς 8 Μαΐου 2011, ὁ Σεβ. Μητροπ. Γορτύνης καί Ἀρκαδίας κ. Μακάριος, τέλεσε τά ἱ. ἐγκαίνια τοῦ πρός τιμήν τῶν Ἁγ. Εὐτυχίου, Εὐτυχιανοῦ καί Κασσιανῆς, ἀνεγερθέντος Ἱ. Ναοῦ στό Ἱ. Μετόχιο τῶν Ἁγ. Εὐτυχιανῶν, μέ τήν φροντίδα τοῦ Πανοσιολ. Ἀρχιμ. Παρθενίου Βουλγαράκη, Ἡγουμένου καί τῶν ἀδελφῶν τῆς Ἱ. Μ. Ὁδηγήτριας.
