Κείμενο και φωτογραφία του Γιώργου Γιαχνάκη, από τη σελίδα «Καπετανιανά»
Μια φορά κι έναν καιρό τα παλιά χρόνια στην Κρήτη ξένοι κατακτητές έκλεβαν τις κοπέλες και τις έκαναν σκλάβες.
Ένα πρωινό βλέποντας τα καράβια να πλησιάζουν οι δικοί τους έτρεξαν να τις κρύψουν.
Ένας γεροντάκος είδε την γυναίκα του να στέκεται μπροστά στο παράθυρο:
– “Γρήγορα!! Φύγε από κει”, της είπε. “Τρέξε να κρυφτείς μην σε δουν και σε πάρουν!”
– “Μα και να με δουν, έτσι γριά και ζαρωμένη που είμαι,
το πολύ πολύ να με πετάξουν στην άκρη του δρόμου”, του απάντησε εκείνη.
Τότε ο γεροντάκος την αγκάλιασε τρυφερά και της είπε:
– “Ναι … αλλά αν σε δουν με τα δικά μου μάτια;
