Του Μιχάλη Στρατάκη*
Να δείτε που εδά θα κάμει σεισμό στην Κρήτη.
Μα μην ανησυχήσετε, μήτε να κακοβάλετε, γιατί η ίδια η Κρήτη θα τονε κάμει.
Για να νταντουλίσουνε και να ταρακουνηθούνε τα σωθικά της.
Να μεταξεσύρουνε, να κοντοσιμώσουνε, να σμίξουνε και ν’ αγκαλιαστούνε αγιασμένα κόκαλα, τιμημένα αίματα κι αντρειωμένες ψυχές.
Για να ‘ποδεχτούνε το νέο καστροπολέμαρχο σταυραδερφό τους που κείτεται και ξαποσταίνει στο Γαλατά τω Χανιώ.
Ντελάληδες και καλεστάδες πρώτοι θα πορίσουνε στα ρουμάνια ο Δομήνικος Θεοτοκόπουλος, ο Βιτσέντζος Κορνάρος, ο Νίκος Καζαντάκης και Ο Λευτέρης Βενιζέλος και θα καλούνε στη μάζωξη.
Και θα γροικήσουνε οι ψυχές και θα ξαναπιάσουνε, άλλη το μολυβοκόντυλο, άλλη τα πινέλα και τα χρώματα, άλλες τση λύρες, τα λαγούτα, τα δοξάρια και τα σκαρόφτερα, άλλες τα ινιά, τ’ αλέτρια και τση βολόσυρους, άλλες τση κατσούνες τση βοσκικής, άλλες θα ξαναστέσουνε τσ’ αργαλειούς και θα ξαναπιάσουνε τση κλωστές και τα χτένια, άλλοι θα ξαναζωστούνε τ’ άρματα, κι άλλοι θα γλακούνε χαράκι το χαράκι και πέτρα την πέτρα από τση κορφές των Λευκών Ορέων, του Ψηλορείτη, Των Αστερούσιων και των Λασιθιώτικων βουνών, για να δώσουνε βροντερό παρών στο σμίξιμο της Αξιοσύνης.
Κι άμα μονοπαντήσουνε, τριγύρω στο νιοφυτεμένο σταυραετό Σπόρο του Μέγα Χρέους θα κουκουβίσουνε και θα τονε γροικούνε να τοσε λέει τα χαμπέρια από τον απάνω κόσμο και να τοσε δίνει τση χαιρετισμούς και τσ’ ορμηνιές των ζωντανών εδικών τους.
Κι οι ψυχές όλο και θα τονε ρωτούνε κι αυτός όλο και αποκρίσεις θα τοσε δίνει, τέθιες που θ’ αποδείχνουνε πως ακόμη η Κρήτη κατέχει να γεννά και προπαντός κατέχει ίντα ‘χει χρέος να γεννά.
Κι απόις τελέψουνε οι δηγήσεις και τα χαιρετίσματα, γλέντι τρανό θα στέσουνε οι ψυχές και πρώτος το χορό θα πιάσει ο Μίκης, ο νιοφυτεμένος σταυραετός Σπόρος του Μέγα Χρέους.
Σε τούτονα το γλέντι, μήτε ένα δάκρυ δε χωρεί.
Κι ανέ πάει κιανένα να πορίσει από τα μάθια, ντελόγο θα το σφουγγίξουνε, για να μη φανεί, οι πανάξιοι αγγελοκαμωμένοι γλεντιστάδες, ο Ροδινός, ο Ψαρονίκος, ο Μουντάκης, ο Σιφογιωργάκης, ο Κακλής, ο Κλάδος, ο Δερμιτζογιάννης, ο Σκορδαλός, ο Ψύλλος, ο Στραβός, Ο Καλογερίδης, ο Φουσταλιέρης, ο Κουτσουρέλης, ο Λαγός, ο Ναύτης, ο Περιστέρης κι όλλοι οι ποδέλοιποι αγγελοτραγουδιστάδες και ξομολόγοι τση κρητικής ψυχής.
Γιαυτό δεν αφήνω δάκρυ να πορίσει από τα μάθια μου σήμερο.
Εκειά απού γλεντοκοπούνε και χορεύγουνε αγιασμένα κόκαλα, τιμημένα αίματα κι αντρειωμένες ψυχές, δάκρυα δε χωρούνε.
Κι άμα σώνει και καλά πεθυμά ένα δάκρυ μου να κυλήσει, το πογιαγέρνω όθεν τα μέσα μου, για να το πιεί και να ξεδιψάσει η ψυχή μου.
* Ο Μιχάλης Στρατάκης είναι Δημοσιογράφος με καταγωγή από τις Γκαγκάλες της Μεσαράς
